Wrzody troficzne kończyn dolnych

Owrzodzenie troficzne jest chorobą charakteryzującą się powstawaniem wad skóry lub błony śluzowej, która występuje po odrzuceniu martwiczej tkanki i charakteryzuje się powolnym przebiegiem, niewielką tendencją do gojenia i tendencją do nawrotów.

Z reguły rozwijają się one na tle różnych chorób, wyróżniają się uporczywym długim biegiem i są trudne do leczenia. Powrót do zdrowia zależy bezpośrednio od przebiegu choroby podstawowej i możliwości wyrównania zaburzeń, które doprowadziły do ​​wystąpienia patologii.

Takie wrzody nie leczą się przez długi czas - ponad 3 miesiące. Najczęściej owrzodzenie troficzne wpływa na kończyny dolne, dlatego leczenie należy rozpocząć po wykryciu pierwszych objawów w początkowej fazie choroby.

Przyczyny

Upośledzone ukrwienie skóry prowadzi do rozwoju zaburzeń mikrokrążenia, braku tlenu i składników odżywczych oraz poważnych zaburzeń metabolicznych w tkankach. Dotknięty obszar skóry jest nekrotyczny, staje się wrażliwy na wszelkie czynniki traumatyczne i na wejście zakażenia.

Czynnikami ryzyka wystąpienia troficznych owrzodzeń nóg są:

1. Problemy krążenia żylnego: zakrzepowe zapalenie żył, żylaki kończyn dolnych, itp. (Obie choroby przyczyniają się do stagnacji krwi w żyłach, zaburzając odżywianie tkanki i powodując martwicę) - wrzody pojawiają się na dolnej jednej trzeciej nogi;
2. Pogorszenie krążenia tętniczego (w szczególności w miażdżycy tętnic, cukrzycy);
3. Niektóre choroby układowe (zapalenie naczyń);
4. Wszelkie mechaniczne uszkodzenia skóry. Może to być nie tylko zwykłe, domowe obrażenia, ale także oparzenia, odmrożenia. Ten sam obszar obejmuje owrzodzenia, które tworzą się u narkomanów po wstrzyknięciach, jak również skutki promieniowania;
5. Zatrucie substancjami toksycznymi (chrom, arsen);
6. Choroby skóry, takie jak przewlekłe zapalenie skóry, wyprysk;
7. Naruszenie miejscowego krążenia krwi w przypadku długotrwałego unieruchomienia z powodu urazu lub choroby (powstają odleżyny).

Przy diagnozowaniu choroba jest bardzo ważna, co spowodowało edukację, ponieważ taktyka leczenia owrzodzeń troficznych na kończynie dolnej i rokowanie w dużej mierze zależy od natury leżącej u podstaw patologii żylnej.

Objawy owrzodzeń troficznych

Powstanie owrzodzenia na nodze, z reguły poprzedzone jest całym kompleksem obiektywnych i subiektywnych objawów, wskazujących na stopniowe naruszanie żylnego krążenia w kończynach.

Pacjenci zgłaszają zwiększony obrzęk i ciężkość łydek, zwiększone skurcze mięśni łydek, szczególnie w nocy, pieczenie, "gorączkę", a czasami swędzenie skóry podudzia. W tym okresie sieć miękkich niebieskawych żył o małej średnicy wzrasta w dolnej jednej trzeciej odnogi. Na skórze pojawiają się fioletowe lub fioletowe plamy pigmentowe, które, łącząc się, tworzą obszerną strefę przebarwień.

W początkowym stadium owrzodzenie troficzne znajduje się powierzchownie, ma wilgotną ciemnoczerwoną powierzchnię pokrytą parchem. W przyszłości owrzodzenie rozszerza się i pogłębia.

Poszczególne wrzody mogą się ze sobą łączyć, tworząc rozległe defekty. Wielokrotnie przebiegające owrzodzenia troficzne w niektórych przypadkach mogą tworzyć pojedynczą ranę wokół całego obwodu nogi. Proces ten rozciąga się nie tylko na szerokość, ale również na głębię.

Komplikacje

Wrzód troficzny jest bardzo niebezpieczny z powodu powikłań, które są bardzo poważne i mają złe perspektywy. Jeśli nie zwrócimy uwagi na owrzodzenia troficzne kończyn w czasie i nie rozpoczniemy procesu leczenia, mogą następnie wystąpić następujące nieprzyjemne procesy:

Obowiązkowe leczenie troficznych owrzodzeń podudzi powinno odbywać się pod nadzorem lekarza prowadzącego bez żadnej inicjatywy, tylko w takim przypadku można zminimalizować wynikające z tego konsekwencje.

Zapobieganie

Głównym profilaktycznym działaniem zapobiegającym powstawaniu owrzodzeń troficznych jest natychmiastowe leczenie chorób pierwotnych (zaburzenia krążenia i odpływ limfy).

Konieczne jest nie tylko stosowanie leków w środku, ale także stosowanie ich na zewnątrz. Miejscowe narażenie pomoże zatrzymać procesy patologiczne, leczy istniejące wrzody i zapobiegnie dalszemu niszczeniu tkanek.

Co to jest niebezpieczna choroba?

Postępujący owrzodzenie troficzne może ostatecznie zająć znaczące obszary skóry, zwiększając głębię efektu martwiczego. Infekcja pyogeniczna, która dostanie się do środka, może wywołać róŻniaki, zapalenie węzłów chłonnych, zapalenie naczyń chłonnych i powikłania septyczne.

W przyszłości zaawansowane stadia owrzodzeń troficznych mogą przekształcić się w zgorzel gazową, co staje się okazją do pilnej interwencji chirurgicznej. Długotrwałe, nie gojące się rany narażone na działanie agresywnych substancji - kwasu salicylowego, smoły, mogą przekształcić się w złośliwe transformacje - rak skóry.

Leczenie owrzodzeń troficznych na nodze

W obecności owrzodzenia troficznego na nodze, jednym z głównych etapów leczenia jest identyfikacja przyczyny choroby. W tym celu należy skonsultować się z lekarzem, takim jak flebolog, dermatolog, endokrynolog, kardiolog, chirurg naczyniowy lub lekarz ogólny.

Późne stadia choroby są zwykle leczone w szpitalach chirurgicznych. Jednakże, oprócz identyfikacji i eliminacji przyczyn owrzodzeń troficznych, konieczne jest również nie zapomnieć o codziennej pielęgnacji dotkniętego obszaru.

Jak leczyć owrzodzenie troficzne kończyn dolnych? Użyj kilku opcji, w zależności od zaniedbania procesu patologicznego.

1. Terapia zachowawcza, gdy pacjentowi przepisuje się takie leki jak flebotonika, antybiotyk, leki przeciwpłytkowe. Pomogą one wyleczyć większość objawów choroby. Często przepisywane są pacjentom następujące leki: tokoferol, solcoseryl, actovegil. Tylko lekarz może przepisać takie leczenie farmakologiczne.
2. Terapia lokalna, która może być stosowana do leczenia uszkodzeń tkanek i skóry. W cukrzycy należy stosować maści zawierające antyseptyki i enzymy. Te środki leczą rany i zapewniają miejscowe znieczulenie. Maści, które poprawiają krążenie krwi, nie mogą nosić na otwartej powierzchni owrzodzenia troficznego. Takie maści jak Dioxycol, Levomekol, Kuriosin, Levosin mają działanie gojące się rany. Maść jest nakładana na kompres i czy tworzą specjalne opatrunki.
3. Interwencja chirurgiczna wykonywana po leczeniu wrzodów. W tym czasie przywraca się przepływ krwi w żyłach w dotkniętym obszarze. Taka operacja obejmuje obejście i phlebectomy.

Do leczenia ran za pomocą tych leków: Chlorheksydyna, Dioxidin, Eplan. W domu można użyć roztworu furatsiliny lub nadmanganianu potasu.

Interwencja operacyjna

Chirurgiczne leczenie owrzodzeń troficznych kończyn dolnych jest wskazane w przypadku rozległych i ciężkich zmian skórnych.

Operacja polega na usunięciu owrzodzenia otaczających nieżywotnych tkanek i dalszym zamknięciu owrzodzenia, w drugim etapie wykonywana jest operacja żył.

Istnieje kilka różnych metod chirurgicznych:

1. Terapia próżniowa, która pozwala szybko usunąć ropę i zmniejszyć obrzęk, a także stworzyć wilgotne środowisko w ranie, co znacznie utrudni rozwój bakterii.
2. Cewnikowanie - odpowiednie dla wrzodów, które nie goją się przez bardzo długi czas.
3. Przezskórne flashowanie jest odpowiednie do leczenia wrzodów nadciśnieniowych. Jego istotą jest dysocjacja żylnych przetok tętniczych.
4. Wirtualna amputacja. Kości śródstopia i staw śródstopno-palcowy są odcięte, ale anatomiczna integralność stopy nie jest osłabiona - ale ogniska zakażenia kości są usuwane, co umożliwia skuteczne zwalczanie wrzodu neurotropowego.

Przy owrzodzeniu o wielkości mniejszej niż 10 cm2, rana jest pokryta własnymi tkankami, napinając skórę dzień o 2-3 mm, stopniowo doprowadzając krawędzie do siebie i zamykając je w 35-40 dni. W miejscu rany pozostaje blizna, którą należy chronić przed ewentualnymi obrażeniami. Jeśli powierzchnia zmian chorobowych jest większa niż 10 cm2, plastiki skóry są nakładane przy użyciu zdrowej skóry pacjenta.

Leczenie farmakologiczne

Przebieg leczenia uzależnień koniecznie towarzyszy każdej operacji. Leczenie uzależnień dzieli się na kilka etapów, w zależności od etapu procesu patologicznego.

W pierwszym etapie (stadium wrzodu płaczącego) w trakcie terapii lekowej włączane są następujące leki:

1. Antybiotyki o szerokim spektrum działania;
2. NLPZ, które obejmują ketoprofen, diklofenak itp.;
3. Leki przeciwpłytkowe do wstrzyknięć dożylnych: pentoksyfilina i reopoglukin;
4. Leki przeciwalergiczne: tavegil, suprastin itp.

Miejscowe leczenie na tym etapie ma na celu oczyszczenie owrzodzenia z martwego nabłonka i patogenów. Obejmuje następujące procedury:

1. Mycie rany roztworami antyseptycznymi: nadmanganian potasu, furatsilina, chlorheksydyna, wywar glistnika, sukcesja lub rumianek;
2. Stosowanie opatrunków zawierających maści lecznicze (dioksycol, lewomikol, streptolawina itp.) I węglan (specjalne opatrunki do sorpcji).

W kolejnym etapie, który charakteryzuje się początkową fazą gojenia i powstawania blizn, w leczeniu stosuje się maści lecznicze na owrzodzenia troficzne - solcoseryl, actevigin, ebermin itd., A także preparaty przeciwutleniające, takie jak tolcoferon.

Również na tym etapie stosuje się specjalnie opracowane dla tego pokrycia rany sviderm, geshispon, algimaf, algipor, alvin, itp. Leczenie eksprymowanej powierzchni przeprowadza się przez curiosin. W końcowych etapach leczenie medyczne ma na celu wyeliminowanie głównej choroby, która spowodowała pojawienie się owrzodzeń troficznych.

Jak leczyć troficzne owrzodzenia nóg w domu

Dostając się do leczenia owrzodzeń troficznych zgodnie z popularnymi przepisami, należy skonsultować się z lekarzem.

W domu możesz użyć:

1. Nadtlenek wodoru. Konieczne jest zrzucenie nadtlenku na samo owrzodzenie, a następnie posypanie streptocidu w tym miejscu. Na wierzchu trzeba włożyć serwetkę, zwilżoną uprzednio pięćdziesięcioma mililitrami przegotowanej wody. W tej wodzie dodaj dwie łyżeczki wody utlenionej. Następnie przykryj kompres paczką i zawiąż ją chusteczką. Zmień kompres kilka razy dziennie. I wylany jest streptotsid, gdy rana zostanie zwilżona.
2. Leczniczy balsam w leczeniu owrzodzeń troficznych w cukrzycy. Składa się z: 100 g smoły jałowcowej, 2 żółtka jaja, 1 łyżka oleju różanego, 1 łyżeczka oczyszczonej terpentyny. Wszystko to musi być mieszane. Terpentyna rozlewa się na chytry, w przeciwnym razie jajko się zawali. Ten balsam jest aplikowany na owrzodzenie troficzne, a następnie przykryty bandażem. Ten środek ludowy jest dobrym antyseptyczne.
3. Proszek z suszonych liści Przemyć ranę roztworem rivanolu. Posypać przygotowanym proszkiem. Zastosuj bandaż. Następnego ranka ponownie sproszkować proszek, ale nie spłukuj ran. Wkrótce wrzód zacznie blizny.
4. Owrzodzenia troficzne można leczyć środkami antyseptycznymi: myjemy rany ciepłą wodą i mydłem do prania, stosujemy środek antyseptyczny i bandaż. Opatrunek ten naprzemiennie z aplikacjami z roztworu morza lub soli (1 łyżka, 1 litr wody). Gazy powinny być złożone w 4 warstwach, zwilżone w soli fizjologicznej, lekko ściśnięte i założone na ranę, na wierzchu papieru kompresującego, przytrzymać przez 3 godziny. Procedurę powtarza się dwa razy dziennie. Między aplikacjami przerwa 3-4 godzin, w tym czasie utrzymać owrzodzenia otwarte. Wkrótce zaczną zmniejszać rozmiar, krawędzie będą szare, co oznacza, że ​​proces uzdrawiania jest w toku.
5. Okłady czosnku lub kompresy stosuje się do otwartych wrzodów. Weź wielowarstwową gazę lub ręcznik frotte, namocz czosnek w gorącym bulionie, wyciśnij nadmiar płynu i natychmiast zastosuj się do bolesnego miejsca. Włóż suchy flaneli opatrunku i podkładkę grzewczą lub butelkę gorącej wody do okładu lub kompresować, aby dłużej utrzymać ciepło.
6. Musisz wymieszać białko z miodem, aby składniki były w tym samym stosunku. Pokonaj wszystko i zastosuj się do wrzodów, w tym do zranień, które bolą. Następnie zakryj tył liści łopianu. Powinny być trzy warstwy. Owinąć folię celofanową i lnianą tkaninę perebintyuyu. Pozostaw kompres na noc. Tę kurację trzeba wykonać od pięciu do ośmiu razy.

Pamiętaj, że w przypadku braku terminowej i prawidłowej terapii, mogą rozwinąć się powikłania takie jak wyprysk drobnoustrojów, różyca, zapalenie okostnej, piodermia, artroza stawu skokowego itp. Dlatego nie jest konieczne stosowanie tylko środków ludowych, zaniedbując tradycyjne leczenie.

Maść do leczenia

W leczeniu tej choroby można również stosować różne maści, zarówno naturalne, jak i zakupione w aptece. Skutecznie leczyć rany i mieć działanie przeciwzapalne maści z arniki, żywokostu i geraniowego pokoju.

Często stosuje się również maści Vishnevsky. Z maści, które można kupić w aptece, szczególnie podkreślają dioksol, lewomekol, a także streptoblaven i wiele analogów.

Wrzód troficzny w leczeniu miażdżycy kończyn dolnych

Objawy i leczenie zmian miażdżycowych tętnic kończyn dolnych

Miażdżyca jest zwykle nazywana chorobą ogólnoustrojową: tworzenie się płytek cholesterolowych jest zwykle spowodowane zaburzeniami metabolicznymi i wpływa na wszystkie naczynia naszego organizmu. Jednak w praktyce cząsteczki substancji tłuszczopodobnej często osadzają się głównie w określonym obszarze (narząd, naczynie). W zależności od cech morfologicznych i charakterystycznego obrazu klinicznego izoluje się uszkodzenie łożyska naczyniowego różnych miejsc. W naszym przeglądzie omówimy miażdżycę tętnic nóg, postaramy się odpowiedzieć na główne pytania o przyczyny, mechanizm rozwoju, charakterystyczne cechy kliniczne, zasady diagnozowania i leczenia tej patologii.

Choroba XXI wieku

Przed analizą objawów miażdżycy tętnic kończyn dolnych i leczenia tej choroby istotne jest zrozumienie istoty patologii. Czym jest miażdżyca i jakie czynniki są zaangażowane w jego powstawanie?

Tak więc miażdżyca (termin wywodzi się z greckich słów "athera" - kleik i "stwardnienie" - stwardnienie) jest przewlekłą postępującą chorobą wywołaną zaburzeniami metabolizmu lipidów i białek w organizmie i charakteryzującą się odkładaniem się cząsteczek cholesterolu na wewnętrznej powierzchni tętnic typu elastycznego i mięśniowo-elastycznego.

W patogenezie choroby występują dwa główne czynniki:

1. Zwiększenie stężenia cholesterolu i brak równowagi pomiędzy jego "dobrymi" i "złymi" frakcjami.
2. Naruszenie integralności naczyniówki - błony wewnętrznej naczyń krwionośnych i żył spowodowane działaniem toksycznych i toksycznych związków (w tym etanolu, nikotyny), dziedziczną predyspozycją.

Wiadomo, że około 200-350 g cholesterolu określa się w całości w ludzkim ciele. Ta lipofilowa substancja jest strukturalnym elementem błon komórkowych cytoplazmatycznych wszystkich komórek, ale większość z nich jest skoncentrowana w hepatocytach, komórkach nadnerczy, gonadach i tkance lipidowej. Około 10% cholesterolu krąży w naszym układzie krążenia (od największych tętnic do naczyń włosowatych), które są przenoszone przez specjalne białka nośnikowe. W połączeniu kompleks ten tworzy złożony związek chemiczny tłuszcz-białko - "lipoproteiny".

Na podstawie cech struktury i funkcji, wyróżnia się kilka typów lipoprotein:

1. VLDL i LDL - "zły" cholesterol, nasycony cząsteczkami tłuszczowymi i "tracący" je z łatwością podczas poruszania się po łóżku naczyniowym. Zwiększenie poziomu lipoprotein o niskiej gęstości w organizmie jest jednym z głównych czynników patogenetycznych miażdżycowych zmian naczyniowych.
2. HDL to "dobry" cholesterol, który transportuje lipidy z peryferii do wątroby w celu dalszego przetwarzania w kwasy tłuszczowe i wykorzystania z organizmu. Normalne i wysokie poziomy HDL chronią tętnice przed tworzeniem się płytki nazębnej i są głównym czynnikiem anty-aterogennym.

A zatem, miażdżycowe uszkodzenie tętnic jest możliwe, jeśli pacjent:

• wysokie poziomy całkowitego cholesterolu OX;
• wysoki poziom "złego" LDL;
• niski poziom "dobrego" HDL;
• wzrost CA (współczynnik miażdżycy) - stosunek szkodliwego i korzystnego cholesterolu.

Przyczyny i czynniki ryzyka rozwoju

Bez względu na dominującą lokalizację czynniki ryzyka tworzenia się płytek cholesterolu są takie same. Do najbardziej prawdopodobnych przyczyn arteriosklerozy tętnic kończyn dolnych należą:

• predyspozycje genetyczne;
• choroby genetyczne, które występują z zaburzeniami metabolizmu lipidów (rodzinna dyslipidemia);
• uzależnienie od tytoniu;
• uzależnienie od alkoholu;
• otyłość;
• niezrównoważona dieta, regularne spożywanie tłustego pokarmu dla zwierząt - zwłaszcza smażonego;
• siedzący tryb życia;
• zaburzenia metaboliczne - ma szczególne znaczenie w cukrzycy.

Typowe objawy choroby

Przez długi czas zmiany miażdżycowe w naczyniach pozostają niezauważone. Objawy kliniczne choroby pojawiają się tylko wtedy, gdy występują wyraźne zaburzenia krążenia, a także dysfunkcja tętnic i żył.

Chromanie przestankowe często staje się głównym i pierwszym objawem arteriosklerozy tętnic kończyn dolnych. Po przejściu pewnej odległości (te odległości stają się krótsze z upływem czasu), osoba może czuć się zmęczona, niewygodna, a następnie odczuwa ból jednej lub obu nóg. Często dyskomfort sprawia, że ​​zatrzymuje się, odpoczywa i kontynuuje swoją drogę.

W zależności od obiektywnych wskaźników klinicznych rozróżnić 4 stadia tego zespołu.

W badaniu klinicznym manifestuje się miażdżyca tętnic kończyn dolnych:

1. zmniejszenie średnicy dolnej części nogi spowodowane zaburzeniami dopływu krwi i atrofią mięśni dolnej części nogi;
2. zmiany dystroficzne płytek paznokciowych;
3. wypadanie włosów na nogach;
4. brak pulsacji w tętnicach stopy (lub wyżej, w zależności od stopnia zwężenia naczyń w miażdżycy tętnic - udowej, podkolanowej).

Ponadto odnotowano bladość skóry, patologiczną krętość żył, pojawienie się naczyniowych "gwiazd".

Zaburzenia troficzne w miażdżycy w początkowym stadium mają subiektywne objawy:

1. uczucie zimna: stopy i nogi są stale zimne, pacjenci owijają je w koc, w ciepłych wełnianych skarpetkach;
2. parestezja - uczucie pełzania, drętwienie;
3. zaczerwienienie, obrzęk i napięcie dystalnej stopy, spowodowane naruszeniem odpływu krwi przez żyły;
4. pogorszenie zdolności regeneracyjnych: zadrapania i otarcia na skórze kończyn dolnych nie goją się dobrze.

Wrzody troficzne i zgorzel stopy są niezwykle niebezpiecznymi stanami, które komplikują miażdżycę tętnic kończyn dolnych. Są one spowodowane znacznym spadkiem przepływu krwi i rozproszonym niedożywieniem miękkich tkanek obszaru stopy i dolnej części nogi.

Rozwój owrzodzeń troficznych następuje stopniowo. Na tle powyższych objawów, sieć niebieskawych naczyń krwionośnych wypełnionych krwią żylną "rozszerza się" na skórze stopy lub podudzia. Nieco później pojawia się w tym miejscu brązowa pigmentacja z purpurowym lub fioletowym odcieniem.

Skóra w zajętym obszarze gęstnieje i staje się bardzo gęsta (nie można utworzyć fałdy), uzyskuje typowy "błyszczący" wygląd.

Zgorzel w miażdżycy zwykle zaczyna się od stóp. Prawie całkowite zaprzestanie dostarczania tlenu i substancji odżywczych do obwodowych części kończyn dolnych powoduje martwicę - śmierć tkanek. Stopniowe rozprzestrzenianie się patologicznego procesu i zatrucia organizmu produktami rozpadu nie tylko prowadzi do utraty kończyny, ale także syndromu chronicznego zatrucia - uszkodzenia nerek, wątroby, mózgu i innych narządów wewnętrznych.

Istnieją dwa rodzaje gangreny:

1. Dry - rozciąga się od dystalnej kapilary do miejsca napływu do dużych żył. W towarzystwie silnego bólu kończyny, która stopniowo zanika i zostaje zastąpiona całkowitą utratą wrażliwości. Główne cechy kliniczne tego wariantu martwicy to suszenie, mumifikacja i odbarwienie dotkniętego obszaru.
2. Mokry - towarzyszy temu niecałkowite wysuszenie tkanek i rozwój procesów próchnicy. Klinicznie odróżnia się wyglądem od bólu okolicy pachnących, płaczących pęcherzy, wypełnionych ropą. Bez niezbędnych środków terapeutycznych stan pacjenta pogarsza się, łączą się objawy samozatrucia i niewydolności narządów wewnętrznych.

Zasady diagnozy

Miażdżyca tętnic nóg rozpoznawana jest na podstawie skarg pacjenta, charakterystycznego obrazu klinicznego, danych laboratoryjnych i instrumentalnych. Standardowy plan badania podejrzanych chorób obejmuje:

• wzrokowa ocena zaburzeń krążenia w naczyniach kończyn dolnych;
• określenie tętna w obwodowych tętnicach nóg;
• osłuchiwanie hałasu na tętnicach udowych;
• definicja objawu podeszwowego - pacjent jest w pozycji leżącej, z prostymi nogami podniesionymi pod kątem 45 °. Na polecenie zaczyna zginać i rozginać kończyny na stawie skokowym. Zgodnie z tempem pojawienia się subiektywnego zmęczenia i obiektywnych oznak zaburzeń krążenia ocenia się nasilenie miażdżycy.

• ogólne badania kliniczne - OAK, OAM, biochemia krwi;
• lipidogram - oznaczanie cholesterolu i jego głównych frakcji (HDL, LDL, VLDL), triglicerydów i aterogenności;
• koagulogram z określeniem czasu krzepnięcia, APTT i PTI.

• USG Dopplera;
• angiografię (z zastosowaniem substancji nieprzepuszczającej promieniowania rentgenowskiego);
• CT, MRI - w razie potrzeby.

Nowoczesne metody terapii

Terapia miażdżycy dowolnej lokalizacji, w tym tętnic kończyn dolnych, wymaga szeregu czynności. Przede wszystkim pacjent otrzymuje zalecenia dotyczące korekty zwykłego trybu życia i odżywiania, a tylko z nieskutecznością tych czynności, lekarz podejmuje decyzję o wyznaczeniu leków antylipidemicznych. Wyraźne zaburzenia krążenia i zmiany troficzne - wskazanie do leczenia chirurgicznego.

Krok 1. Dieta i styl życia

Zmiany nawykowego stylu życia i preferencji kulinarnych są ważnym etapem w leczeniu miażdżycy, która ma na celu zminimalizowanie czynników ryzyka i progresję choroby. Zaleca się wszystkim odwiedzającym ambulatorię z ciężkimi zaburzeniami krążenia w naczyniach kończyn dolnych:

1. Porzuć złe nawyki. Picie alkoholu i palenie nie tylko negatywnie wpływa na organizm jako całość, ale także przyczynia się do zwiększonego odkładania się cząsteczek cholesterolu, a nie wewnętrznej ściany naczyń krwionośnych.
2. Więcej, aby być na świeżym powietrzu.
3. Ćwicz, koordynuj z lekarzem odpowiednie ćwiczenia ruchowe.
4. Normalizacja masy ciała (dla pacjentów otyłych).
5. Normalizuj tryb pracy i odpoczynek, śpij co najmniej 7-8 godzin dziennie.

Leczniczą dietę obniżającą stężenie lipidów zaleca się również wszystkim pacjentom z miażdżycą tętnic. Jego główne zasady obejmują:

1. Ograniczenie spożycia cholesterolu do 150-200 mg / dobę. Głównymi źródłami pokarmu dla tej tłuszczopodobnej substancji są tłuszcze pochodzenia zwierzęcego, produkty uboczne (język, nerki, wątroba, mózgi), produkty mleczne - mleko o dużej zawartości tłuszczu, śmietana, śmietana, niektóre rodzaje masła, twardy ser.
2. Zwiększenie ilości wielonienasyconych kwasów tłuszczowych (omega-3, 6) w diecie składającej się z tłustych ryb morskich (łosoś, łosoś, makrela, śledź), orzechów włoskich i orzechów laskowych, naturalnych olejów roślinnych (zwłaszcza siemię lniane, sezam). Są źródłem pożywienia "dobrego" cholesterolu, normalizują metabolizm lipidów w organizmie i mają właściwości anty-aterogenne.
3. Picie wystarczającej ilości błonnika (warzywa, owoce, zioła) i płynów (woda niegazowana, kompoty, napoje owocowe, bulion z dogrose). Pomoże to poprawić trawienie i przyspieszy proces wykorzystania cholesterolu w sposób naturalny przez przewód pokarmowy.

Krok 2. Leczenie farmakologiczne

W początkowych stadiach miażdżycy tętnic kończyn dolnych terapia lekami jest stosowana nie wcześniej niż 3 miesiące po rozpoczęciu leczenia nielekowego (i jego nieskuteczności).

Częściej przepisywano następujące grupy leków:

• Statyny (atorwastatyna, lowastatyna) - zmniejszają produkcję "złego" cholesterolu w wątrobie;
• fibraty - zwiększają wykorzystanie lipoprotein o małej gęstości przez przewód pokarmowy, przyczyniają się do normalizacji dyslipidemii;
• substancje wiążące kwasy żółciowe - zwiększają liczbę napadów w jelitach i wydalanie cholesterolu z organizmu;
• Omega-3 (suplement diety) - podwyższa poziom "dobrego" HDL we krwi, ma wyraźne działanie przeciwmiażdżycowe;
• leki przeciwpłytkowe - zapobiegają zakrzepicy;
• oznacza poprawę krążenia krwi w tętnicach obwodowych (Alprostan);
• Leki, które stymulują rozwój zabezpieczeń (alternatywne szlaki krążenia) - Solcoseryl, Actovegin.

Krok 3. Interwencja chirurgiczna

Ze znacznym zwężeniem światła dużych tętnic, które zasilają kończynę dolną, wykonywane są operacje rekonstrukcyjne:

• stentowanie;
• przetaczanie;
• alloplastyka.

Wraz z rozwojem późnych powikłań miażdżycy, rozwiązuje się problem radykalnej interwencji chirurgicznej - amputacja kończyn w wymaganej ilości.

Miażdżyca naczyń kończyn dolnych, których objawy i leczenie zostały omówione w tym artykule, stanowi poważny problem współczesnej opieki zdrowotnej. Bez odpowiedniego podejścia do leczenia patologia prowadzi do niebezpiecznych konsekwencji zdrowotnych, w tym niepełnosprawności pacjenta i śmierci. Uważna dbałość o siebie, regularne określanie poziomu lipoprotein we krwi, utrzymanie zdrowego stylu życia i przestrzeganie zaleceń lekarskich są głównymi aspektami, które pozwalają zachować zdrowie przez wiele lat.

Leczenie miażdżycy naczyń nóg

Okresowo każdy z nas odczuwa niewielki ból w nogach, ale z reguły nie zwracamy na to uwagi. I robimy to całkowicie na próżno, ponieważ nie możemy mówić o zmęczeniu lub zwykłej niedyspozycji, ale o poważnej chorobie. Jedną z nich jest miażdżyca naczyń kończyn dolnych, najczęstsza patologia rozwijająca się w wieku dorosłym to około 65-70 lat.

Co kryje się pod tą chorobą?

Pod miażdżycą nóg oznacza chorobę, w której zachodzi szereg zmian - naruszenie przepływu krwi przez naczynia obwodowe, pojawienie się trądziku tkankowego itp. Najczęściej miażdżyca wpływa na duże tętnice jamy brzusznej i klatki piersiowej. To właśnie prowadzi do zmian patologicznych w tętnicach podkolanowych, piszczelowych i udowych, których prześwit zmniejsza się o ponad 50-55%.

Na rozwój choroby może trwać ponad dziesięć lat, podczas których będzie siedzieć cicho w środku.

Etapy miażdżycy

Eksperci identyfikują kilka etapów rozwoju patologii naczyń nóg. Pierwszy - przedkliniczny - towarzyszy wyraźne naruszenie metabolizmu lipidów (lipoidoza). W kończynach dolnych występują bóle, ale występują one tylko po pokonaniu długich dystansów i ciężkim wysiłku fizycznym.

Statki normalne i podatne

Na drugim etapie pojawiają się pierwsze oznaki miażdżycy - nogi zranione po przejściu 250-1000 m. Trzeci okres (krytyczne niedokrwienie) charakteryzuje wyraźne objawy choroby. Zespół bólu pojawia się po 50 m pieszo. Cóż, na ostatnim (czwartym) etapie, na skórę nóg wpływają owrzodzenia troficzne, martwica (poczerniała skóra) i zgorzel, a silny dyskomfort nóg występuje nawet w stanie spokojnym, w tym w nocy.

Jest ważny. Jeśli leczenie miażdżycy kończyn dolnych nie rozpoczęło się nawet na tym etapie, sprawa może zakończyć się zgorzelą z amputacją nóg.

Główne powody

Czynniki wywołujące rozwój tej choroby mogą być bardzo różne. Udało nam się złożyć główne powody:

• Palenie jest główną przyczyną miażdżycy. Nikotyna zawarta w tytoniu prowadzi do skurczów tętnic i zapobiega przepływowi krwi przez naczynia. Jest to bezpośrednia droga do zakrzepowego zapalenia żył i miażdżycy;
• Nadwaga;
• Częste spożywanie pokarmów bogatych w tłuszcze zwierzęce i podnoszenie poziomu cholesterolu;
• Problemy zdrowotne - cukrzyca, zmniejszona produkcja hormonów hormonów płciowych i tarczycy, nadciśnienie tętnicze i inne;
• Predyspozycje genetyczne;
• Przewlekłe doświadczenie stresowe;
• Wysokie ciśnienie krwi.
• Wiek;
• Płeć - często mężczyźni z miażdżycą nóg;
• Zmniejszona aktywność ruchowa;
• Duży stres psycho-emocjonalny;

Jak oczywiste

Jak już powiedzieliśmy, miażdżyca naczyń kończyn dolnych nie objawia się przez długi czas, a następnie natychmiast pojawia się szereg poważnych problemów. Czy naprawdę nie ma jednego znaku, który umożliwiałby rozpoznanie początkowej choroby w czasie? Oczywiście, że jest. Wszyscy oni są przed tobą:

• Drętwienie stóp;
• Chromanie przestankowe;
• Rzadko - zator lub ostra zakrzepica;
• Stała chłód i uczucie wewnętrznego chłodu;
• Sinica i bladość skóry;
• Skurcze - szczególnie często dręczone w nocy;
• Wrażenia bólowe - od słabych do bardzo silnych;
• Brak kostki na kostce, w dole podkolanowym i na udzie;
• Zjawiska troficzne, które objawiają się poprzez złuszczanie paznokci i pojawianie się owrzodzeń na palcach i piętach, a także wypadanie włosów na nogach;
• Ból kończyn, gorzej podczas chodzenia;
• Sinica (toczeń) skóry.

Jak zdiagnozować

Punktualna i prawidłowa diagnoza miażdżycy naczyń kończyn dolnych odgrywa ważną rolę, ponieważ dzięki niej można dowiedzieć się o przyczynach choroby i przepisać właściwe leczenie. W szpitalu powinieneś zdecydowanie przejść następujące konsultacje i procedury:

• MR angiografia;
• MSCT-angiografia;
• Pomiar ciśnienia z obliczeniem wskaźnika kostka-ramię;
• Peripheral arteriography;
• Skanowanie dwustronne (USDG) tętnic obwodowych;
• Pulsacja tętnic kończyn;
• Konsultacja chirurga naczyniowego.

Również lekarze zauważają obecność lub brak zaburzeń troficznych na nogach, ustalają przepuszczalność naczyń za pomocą DS i USDG i słuchają skurczowego szmeru nad zwężonymi tętnicami.

Przeprowadzenie kolejnego małego testu nie byłoby zbyteczne. Pacjent musi podnieść nogi w pozycji na brzuchu o 45 stopni. W tym samym czasie kolana nie mogą się zginać. Podczas zabiegu odnotowuje się wskaźnik bladości na podeszwach stóp i ogólne zmęczenie stóp.

Leczenie

Leczenie tej ciężkiej i niebezpiecznej choroby zależy od ciężkości i złożoności jej objawów. Może być zarówno ludowy, jak i tradycyjny. Omawiamy wszystkie szczegóły każdego z nich.

Terapia ogólna

Jeśli chcesz osiągnąć pozytywne zmiany w walce z miażdżycą naczyń nóg, przygotuj się na ścisłą realizację zaleceń ekspertów:

• Zastosuj dietę o niskiej zawartości cholesterolu. Absolutnie nie można jeść smalcu, past, margaryny, masła, tłustych mięs, kiełbasek, produktów mlecznych o dużej zawartości tłuszczu, podrobów, frytek, alkoholu, mąki do pieczenia, majonezu;
• Dostosuj swoją wagę;
• Rzuć palenie i alkohol;
• Wybierz wygodne i przestronne buty;
• Zachowaj ostrożność podczas cięcia paznokci;
• Nie zapomnij o ostrożnym obchodzeniu się z drobnymi uszkodzeniami nóg i stóp;
• Unikaj hipotermii;
• Używaj ćwiczeń z dozowaniem - chodź w umiarkowanym tempie przez co najmniej pół godziny dziennie, płyń, ćwicz się na rowerze treningowym;
• Leczenie chorób współistniejących - nadciśnienia, cukrzycy itp.

Podejście do leczenia farmakologicznego

Leczenie miażdżycy kończyn dolnych obejmuje szereg leków i procedur. Tylko wykwalifikowany lekarz może je przepisać, więc koniecznie odwiedź szpital.

Co może wyleczyć tę chorobę?

• Leki przeciwpłytkowe (na przykład Aspiryna i Reopolyglukina) - zapobiegają powstawaniu zakrzepów krwi i służą jako najlepsze zapobieganie atakom serca i udarom;
• Leki, które zwiększają aktywność fizyczną pacjenta. Dzięki Pentoksyfilinie i Cilostazolowi chodzenie jest praktycznie bezbolesne, a ogólny przepływ krwi w kończynach dolnych jest znacznie lepszy;
• Leki o działaniu przeciwpłytkowym - mają pozytywny wpływ na układ krwionośny i obniżają poziom cholesterolu we krwi;
• Leki przeciwzakrzepowe (warfaryna, heparyna) - nie pozwalają na krzepnięcie krwi w naczyniach, zapobiegają powstawaniu zakrzepów;
• Przeciwskurczowe (Drotaverin) - łagodzić skurcze i łagodzić ból;
• Antybiotyki w maści (Oflokain, Delaskin, Levomekol, Dimexide) są stosowane w obecności owrzodzeń troficznych;
• Leki poprawiające odżywianie tkanek (Zincteral);
• Środki rozszerzające naczynia (Vazonit, Agapurin, Vazaprostan, Pentoxifylline, Pentillin, Trenal);
• Witaminy;
• Procedury fizjoterapii - darsonwalizacja, elektroforeza z nowokainą, hiperbaryczna natlenianie.

Zabiegi chirurgiczne

Chirurgia - ostatnia miara w leczeniu miażdżycy kończyn dolnych. Z reguły operacja jest zalecana w przypadku wyraźnego niedokrwienia i występowania bardzo silnych powikłań.

W takim przypadku omówimy następujące procedury:

• Manewrowanie - stworzenie dodatkowej ścieżki przepływu krwi wokół miejsca zwężenia tętnicy;
• Angioplastyka balonowa - wprowadzenie do jamy naczynia balonu, która rozszerza światło tętnicze;
• Stentowanie tętnic - rurowy rozporek jest umieszczony w zaatakowanym naczyniu, które utrzymuje średnicę tętnicy na pożądanym poziomie;
• Endarterektomia - usunięcie uszkodzonego obszaru naczynia wraz z blaszką miażdżycową;
• Autodermoplastika - stosowana w leczeniu owrzodzeń troficznych słabo przystosowanych do leczenia miejscowego;
• Protetyka - zastąpienie przez sztuczne lub sztuczne naczynie dotkniętej części tętnicy;
• Amputacja martwiczego oddziału nogi z późniejszym zainstalowaniem protezy.

Tradycyjne metody leczenia

Niekonwencjonalne podejście do leczenia miażdżycy naczyń kończyn dolnych ma miejsce, ale w tym przypadku będziesz potrzebować porady doświadczonego specjalisty. Jeśli chodzi o przepisy, przed tobą najbardziej skuteczne i popularne opcje.

Przepis numer 1 - nalewka

• Kasztanowiec (owoce) - 20 g;
• Chmiel pospolity - 45 g;
• Granat w kształcie krokosza - 35 g;
• Woda - z szybkością 200 g cieczy na 2 g mieszaniny.

1. Połącz miksturę ziołową.
2. Napełnij go tylko wrzącą wodą.
3. Nalegać przez trzy godziny.
4. Poświęcamy dzień na ½ filiżanki.

Przepis numer 2 - wywar

• Rumianek (kwiaty) - 1 łyżeczka;
• Rezeda - 1 łyżeczka;
• Babka - 1 łyżeczka;
• Ziele dziurawca - 1 łyżeczka;
• Woda - 200 ml;
• Szałwia - 1 łyżeczka.

W razie potrzeby kompozycję można nieznacznie zmienić:

• Szałwia - 1 łyżeczka;
• Babka - 1 łyżeczka;
• Ziele dziurawca - 1 łyżeczka;
• Churn - 1 łyżeczka;
• Rumianek (kwiaty) - 1 łyżeczka;
• Woda - 200 ml.

1. Łączymy wszystkie komponenty.
2. Wypełnij kompozycję (łyżeczką 1 łyżka) wrzącą wodą.
3. Nalegaj na dzień w zaciemnionej szafie.
4. Używamy do aplikacji na nogi rano i przed snem. Stopy powinny być dokładnie umyte przed zabiegiem.

Przepis numer 3 - tarcie

• Oliwa z oliwek - 1 łyżka. łyżka;
• Olej z rokitnika - 1 łyżka. łyżka.

1. Wymieszaj oba oleje.
2. Wcierać mieszaninę w dotkniętą skórę jak krem.
3. Używamy przez trzy tygodnie.

Przepis numer 4

• Nasiona kopru (zmiażdżone) - 1 łyżka. łyżka;
• Wrząca woda - 200 ml.

1. Napełnij koperek tylko przegotowaną wodą.
2. Dajemy czas, aby nalegać.
3. Pijemy cztery łyżeczki cztery razy dziennie.

Przepis numer 5

• Korzeń omanowy (suchy) - 20 g;
• Nalewka z propolisa (20%) - 100 ml;
• Alkohol - 100 ml.

1. Zmiażdżyć korzeń Omanu i wlać go do butelki z ciemnego szkła.
2. Domagaj się 20 dni w zaciemnionej szafie.
3. Dodaj nalewkę propolisową.
4. Bierzemy 3 razy dziennie po 25-30 kropli.

Przepis numer 6

• Rowan Bark - 400 g;
• Woda - 1 l.

1. Wypełnij kora jarzębininy 1 litrem wrzącej wody.
2. Gotuj przez 2 godziny w cichym ogniu.
3. Ostudzić i przefiltrować przez gazę, złożyć kilka warstw.
4. Pijemy przed posiłkami.

Miażdżyca naczyń nóg jest poważną i bardzo niebezpieczną chorobą, wymagającą pilnych i wykwalifikowanych działań. Tylko w tym przypadku możemy mieć nadzieję, jeśli nie na całkowite wyleczenie, to przynajmniej dla znacznej poprawy zdrowia.

W początkowym stadium owrzodzenie troficzne: zdjęcie, objawy i leczenie

Wrzody troficzne są nazywane pogwałceniem integralności skóry lub błony śluzowej, co wynika z niewystarczającego krążenia krwi komórek nabłonka i ich stopniowej śmierci. Znajdują się one głównie na nogach (w dolnych partiach), ale występują również w innych miejscach.

Główną różnicą między takimi ranami na nogach jest długotrwałe gojenie, w większości przypadków niemożliwe bez interwencji medycznej. Często owrzodzenia nie wahają się dłużej niż 60 dni, stan zapalny i obrzęk skóry stale się nasilają i wymagają szybkiego leczenia. Materiał ten opowie o tym, jak leczyć owrzodzenia troficzne kończyn dolnych, o ich typach i cechach.

Co to jest?

Wrzód troficzny kończyny dolnej jest wadą skóry i błony śluzowej powierzchni, która pojawia się po zniszczeniu tkanek powierzchniowych. Intensywne zniszczenie może być wywołane przez upośledzony przepływ krwi, infekcję i inne czynniki. Następnie pacjent rozwija się w naczyniach, które rozprzestrzeniają się, w wyniku czego leczenie staje się trudne.

Wrzody troficzne różnią się od innych chorób:

• długi (do 1 miesiąca lub dłużej) nawracający charakter;
• rozprzestrzenianie się zmiany chorobowej występuje nie tylko na powierzchni skóry, ale również głęboko w tkankach aż do kości;
• utrata zdolności regeneracji w uszkodzonym obszarze;
• uzdrowienie następuje po uformowaniu się szorstkiej blizny.

Terminowe leczenie owrzodzeń troficznych prowadzi do blizn. Jednak żaden pacjent nie jest odporny na ponowne pojawienie się owrzodzeń troficznych na nogach w przyszłości.

Przyczyny

Według statystyk objawy owrzodzeń troficznych występują najczęściej ze skomplikowanym przebiegiem żylaków lub zakrzepowym zapaleniem żył. W tym przypadku przyczyna choroby staje się naruszeniem odpływu krwi żylnej z dolnych partii kończyn dolnych - stopniowo rozwija się stagnacja krwi w żyłach małego kalibru, zaburzona zostaje regulacja kapilarnego tonu mikrokrążenia, a na tętnicy płucnej zostaje ostatecznie naruszony układ naczyniowy. W miażdżycy tętnic pogarsza się przepływ krwi i, odpowiednio, dostarczanie tlenu i substancji odżywczych do tkanek poniżej miejsca blaszki miażdżycowej.

Najczęstsze przyczyny owrzodzeń troficznych:

1. Urazy termiczne - odmrożenia lub oparzenia;
2. Cukrzyca i jej powikłania;
3. Przewlekłe zapalenie skóry, w tym alergiczne;
4. Zatamowanie miażdżycy tętnic różnego kalibru na kończynach dolnych;
5. Przewlekłe choroby żył kończyny dolnej - żylaki, zakrzepowe zapalenie żył i jego następstwa;
6. Anatomiczne i zapalne choroby naczyń limfatycznych - ostra i chroniczna limfostaza;
7. Urazy pnia nerwu, w konsekwencji naruszenie integralności;
8. Choroby autoimmunologiczne tkanki łącznej, któremu towarzyszy układowy przepływ krwi w kanałach tętniczych, mikrokrążeniowych i żylnych, w tym zespół antyfosfolipidowy.

Zwykle w powstawaniu owrzodzeń troficznych dwa procesy mają takie samo znaczenie - powstawanie patologicznych zjawisk, które wpływają na ukrwienie i unerwienie pewnej części skóry i tkanki podskórnej (najczęściej na kończynach dolnych) oraz uraz wywołujący pierwotny uraz w miejscu przyszłego uszkodzenia wrzodu.

Objawy

Niebezpieczeństwo choroby polega na tym, że objawy, które pomagają zdiagnozować owrzodzenie troficzne, pojawiają się nagle. Niemniej jednak występują oznaki w postaci obrzęku, nasilenia i bólu kończyn, przeciwko którym występują objawy, które determinują początek rozwoju owrzodzenia troficznego.

Na liście znaków wskazujących na możliwość rozpoczęcia rozwoju owrzodzeń troficznych konieczne jest wyróżnienie głównych:

1. Swędzenie, ciepło i pieczenie w obszarach skóry.
2. Napady padaczkowe, które występują podczas snu.
3. Pojawienie się naskórka, któremu towarzyszy ból.
4. Obecność plam o purpurowym zabarwieniu, które można połączyć w procesie wzrostu.
5. Zewnętrzne zmiany w skórze: istnieją szorstkie obszary o błyszczącej powierzchni.

Te znaki pojawiają się w obszarze żył, po wewnętrznej stronie nogi. Wynika to z faktu, że rozwój choroby zaczyna się właśnie od obszarów, w których znajdują się żyły, gdzie przejawia się w postaci powstawania małych ran. Kształt owrzodzenia przypomina krater wulkanu, z rozdartymi brzegami wzdłuż całej okrągłości, z możliwymi ropieniami na końcu, w wyniku procesów zapalnych. Uszkodzenia tętnic, a mianowicie są przede wszystkim poddawane procesom zapalnym i niszczeniu integralności, są określane przez następujące cechy:

• Pojawienie się na palcach małych owrzodzeń.
• Paleta naskórka.

Owrzodzenia o charakterze neurotroficznym przypominają odleżyny, które są zaokrąglone. Lokalizacja ich lokalizacji to najczęściej obszar pięty lub podeszwa stopy. Procesy zapalne są powolne i nie przejmują się szczególnym bólem. Zmiany autoimmunologiczne wyrażają się w symetrii układu na obu nogach, z cukrzycą, owrzodzenia pojawiają się na części piętowej i jednym z palców.

Klasyfikacja

Charakterystyczne cechy rozwoju różnych typów owrzodzeń troficznych:

1. Neurotroficzne wrzody - mają postać głębokiego krateru;
2. Pyogenne wrzody - płytkie, mają owalny kształt;
3. Owrzodzenia żylne - skurcze nocne, obrzęk i uczucie ciężkości nóg, purpurowe / purpurowe plamki wzdłuż żył;
4. Wrzody nadciśnieniowe (Martorell) występują dość rzadko, tworzą się powoli symetryczne uszczelki na czerwono-sinicznym tle;
5. Wrzód cukrzycowy - utrata czucia, ból nocny, nie ma objawów "chromania przestankowego", bardzo głębokie rany dużego obszaru rozwijają się szybko;
6. Miażdżycowe owrzodzenia - poprzedzone "chromaniem przestankowym" (trudności z wchodzeniem po schodach), stałym chłodem nóg, zwiększonym bólem w nocy.

Stadium rozwoju wrzodu

Wrzody troficzne powstają w kilku etapach:

1. Pierwszy etap powstawania patologii. Pacjent ma początkowe objawy - czerwone plamy na kończynach dolnych, które złuszczają się intensywnie. Stopniowo plamy zaczynają wywoływać swędzenie i dyskomfort.
2. Drugi etap progresji patologii. Zamiast czerwonych plam, pacjent ma rany, które mają ciemny odcień. Na powierzchni ran widoczny jest guzek, który spowalnia proces gojenia. Pacjent zaczyna narzekać na pogorszenie stanu zdrowia, gorączkę i gorączkę. Można również zdiagnozować zatrucie.
3. Trzeci etap zmiany. Od rany zaczyna intensywnie wypuszczać ropę. Pokonaj wzrost wielkości i staje się prawidłową formą. Wrzody przemieszczają się również do głębokości nóg, co powoduje silny ból. Pacjent zauważył pojawienie się nowych zmian.

Jeśli nie rozpoczniesz leczenia, ta sytuacja może wywołać sepsę.

Jak wygląda owrzodzenie troficzne: zdjęcie

Poniższe zdjęcie pokazuje, w jaki sposób choroba objawia się na początkowym i zaawansowanym etapie.

Jak leczyć owrzodzenie troficzne?

Im szybciej rozpocznie się pełne (zarówno lokalne, jak i układowe) leczenie, tym lepszy wynik zostanie osiągnięty, a organizm będzie mniej zagrożony. Płytkie wady wrzodziejące skóry w początkowym stadium leczenia są leczone zachowawczo, interwencja chirurgiczna w tym przypadku jest niewłaściwa.

Jak leczyć owrzodzenia troficzne i jakich narkotyków użyć - decyduje tylko lekarz-flebolog. Samodzielne miejscowe leczenie może spowodować wygojenie pojedynczego wrzodu, ale nie wyklucza pojawienia się nowych ran. Jedynie miejscowe leczenie przepisane przez lekarza i ogólnoustrojowe leczenie choroby podstawowej zapobiegnie pogłębieniu się procesu owrzodzenia i zminimalizuje szanse nawrotu.

Przy otwartej, jeszcze nie bliznowatej ranie, zastosuj następujące sposoby:

• NLPZ do łagodzenia stanu zapalnego i bólu;
• Antybiotyki - kapsułki, tabletki i w ciężkich przypadkach choroby - zastrzyki domięśniowo;
• Leki przeciwhistaminowe - Suprastin, Ksizal, Tavegil - w celu wyeliminowania reakcji alergicznej;
• Leki zmniejszające lepkość krwi - leki przeciwpłytkowe - w celu zapobiegania tworzeniu się skrzepów krwi;
• Antyseptyczne lub ziołowe roztwory do codziennego mycia wrzodu.

W leczeniu owrzodzeń często stosuje się bandaż Unna. Do tego potrzebna jest mieszanina żelatynoglicerynowa z dodatkiem cynku i elastycznego bandaża.

• Bandaż musi być nałożony na dolną nogę od stopy do kolana.
• Gotową mieszaninę nanosi się na skórę, a następnie owija jedną warstwą bandaża i ponownie powleka mieszaniną już na bandażu. Zrób to samo na innych warstwach.
• Po 10 minutach opatrunek powinien zostać umazany formaliną, aby pozbyć się lepkości.
• Możesz chodzić w ciągu 3 godzin. Po 1,5 miesiącu wrzody goją się.

W przypadku maści do leczenia należy stosować środki antyseptyczne, proteolityczne i venotoniczne.

• Pierwsza obejmuje: Bioptin, Miramistin, Levomekol.
• Do drugiej grupy: Iruksol i Protex - TM.
• Grupa venotonics obejmuje: Lawton, Hepatrombin i Hepton.

Do leczenia owrzodzeń troficznych za pomocą żeli do podawania miejscowego na bazie heparyny. Enzymy, które składają się na żele są niewielkie, więc nie powodują alergii i efektów ubocznych. Im większa kompozycja heparyny żelowej, tym lepszy efekt. Te żele obejmują:

Aby rozpocząć leczenie łatką, musisz ją przygotować:

• 20 g siarki palnej;
• dwie średnie cebule;
• 80 g wosku;
• 20 g żywicy;
• 60 g masła.

Dokładnie wymieszaj wszystko, aby uzyskać grubą masę. Nałożyć mieszaninę na lniany materiał i nałożyć na bolące miejsce, przymocować bandażem. Usuń w ciągu 2 dni.

Oprócz tego procedury fizjoterapii znacznie zwiększą szybkość gojenia się wrzodów:

• Wpływ magnesów rozszerza naczynia krwionośne i zwiększa przepływ krwi;
• Opalanie (lampa ultrafioletowa);
• Metoda wpływania na owrzodzenie kawitacją ultradźwiękową, działająca przy niskich częstotliwościach, ma działanie antyseptyczne;
• Procedury w komorze ciśnieniowej dają doskonały efekt w leczeniu ran tętniczych;
• Leczenie owrzodzeń laserem jest stosunkowo nową metodą, która pozwala znacznie zmniejszyć ból;
• Terapia Ozonem oczyszcza ranę z bakterii i martwych komórek, odżywia żywe tkanki tlenem i jest dobrze tolerowana przez wszystkich pacjentów.
• Do pełnego wyzdrowienia zaleca się balneoterapię i terapię błotną.

Opatrunki kompresyjne w leczeniu owrzodzeń troficznych

Na wszystkich etapach leczenia należy przeprowadzić kompresję sprężystą. Najczęściej jest to bandaż z kilku warstw elastycznych bandaży o ograniczonej rozciągliwości, które należy wymieniać codziennie. Ten typ kompresji stosuje się do otwartych wrzodów pochodzenia żylnego. Kompresja znacznie zmniejsza obrzęk i średnicę żył, poprawia krążenie krwi w kończynach dolnych i system drenażu limfatycznego.

Jednym z progresywnych systemów ucisku w leczeniu żylnych owrzodzeń troficznych jest Saphena Med UCV. Zamiast bandaży zamiast pary elastycznych pończoch. Do leczenia owrzodzeń żylaków zaleca się trwałą kompresję elastyczną z wykorzystaniem medycznej dzianiny "Sigvaris" lub "Miedź" klasy kompresji II lub III. W celu implementacji przerywanej kompresji z użyciem pyogenicznych, stojących i innych typów, można użyć specjalnych opatrunków kompresyjnych zwanych "Butem Unna" na bazie żelatyny lub "Buta Air Cast".

Ubieranie i nakładanie opatrunku uciskowego

Środki ludowe

Lista popularnych receptur, które mogą dodatkowo pomóc w leczeniu wrzodów w domu:

1. Stało się to przed rewolucją. W wieku 6 lat wszystkie nogi były pokryte wrzodami i wrzodami. Płakała dzień i noc. Kiedy jakiś przechodzień wszedł do chaty, obejrzał rany i powiedział, co robić. Musimy wziąć 3 garście narkotyków i pokrzywy i ugotować je w 5 litrach wrzącej wody. Następnie rozcieńczyć beczułkę wodą tak, aby poziom wody docierał do pachwiny dziewczyny. Trzymaj dziecko w ciepłym bulionie przez 30-40 minut. Rodzice zrobili tak, najpierw dziewczyna wrzasnęła, jakby zanurzono ją we wrzącej wodzie. Po zabiegu zasnęła i spała spokojnie dzień. Trzy zabiegi wystarczały do ​​całkowitego wyleczenia. (HLS 2004, nr 23, s. 30).
2. Weź 4 prażone jądra orzechów laskowych i zmiel je na proszek w młynku do kawy. Ugotuj 2 jajka w strome, wyłóż żółtka, osusz i zmiel je w proszku na gorącej patelni (czyste bez tłuszczu). Wymieszać i zmielić żółtka i jądra, dodać 1 łyżeczkę żółtego proszku jodoformowego. Oczyść owrzodzenie troficzne z nekrotycznych warstw nadtlenkiem wodoru, następnie nałóż cienką warstwę mieszaniny, nie zaklejaj taśmy przez 1,5 godziny. Następnie przykryj sterylną szmatką i zabandażuj przez dwa dni. (HLS 2003, nr 6, s. 15, z rozmowy z Klarą Doroniną).
3. Wyczyść ranę za pomocą nalewki alkoholowej z propolisu lub czystej wódki. A następnie zastosować maść Vishnevsky, która zawiera smołę brzozową. Możesz użyć ichtiol maści o podobnych właściwościach.
4. Kobieta na tle cukrzycy otworzyła owrzodzenie troficzne na nogach. 4 miesiące prawie nie spała, doświadczając straszliwego bólu, niemożliwego swędzenia. Chodziła o wiele placówek medycznych, była leczona różnymi metodami, które lekarze przepisywali jej, ale wrzody na nogach nie leczyły. Przyjaciel poradził jej, aby przeczytała "Biuletyn zdrowego trybu życia", aby napisać popularne przepisy i zwrócić szczególną uwagę na traktowanie frakcji ASD. Postanowiłem leczyć wrzody tym lekarstwem, w wyniku czego ból ustał niemal natychmiast, a po dwóch tygodniach wrzody zaczęły się leczyć. (2010, nr 13, s. 22-23).
5. Maść Propolis na bazie tłuszczu gęsiego. Weź 100 g gęsiego tłuszczu i 30 g pokruszonego propolisu. Gotuj w łaźni wodnej przez 15 minut. Ułóż maść w dobrze wyrażonej studzience. Przykryj papierem kompresyjnym i zawiń. Maść można przygotować na maśle lub w wewnętrznym tłuszczu wieprzowym.
6. Kiedy sprowadzili pacjenta z jednostki opieki medycznej i opieki społecznej na noszach, miał on trzy owrzodzenia troficzne podudzia, żył samotnie i cierpiał na alkoholizm, wyglądał jak bum, był myte, leczone, jego stan poprawił się, ale jego rany nie były. Lekarz, który leczył pacjenta, znalazł w literaturze sposób leczenia tłuszczem. Mężczyźni byli leczeni wrzodami nadtlenkiem wodoru i obandażowani smarem przez dwa dni. Stopniowo rany oczyściły się i zaczęły leczyć. Pacjent zaczął chodzić. (2008, nr 8, str. 19).
7. Proszek z suszonych liści Przemyć ranę roztworem rivanolu. Posypać przygotowanym proszkiem. Zastosuj bandaż. Następnego ranka ponownie sproszkować proszek, ale nie spłukuj ran. Wkrótce wrzód zacznie blizny.

Leczenie schorzeń kończyn dolnych środkami ludowymi to długi i żmudny proces. Odzyskiwanie występuje tylko w przypadku regularnego leczenia dotkniętej chorobą skóry, przestrzegania diety, właściwego stylu życia. Zużyte środki folk powinny być również przepisywane przez lekarza prowadzącego. Samoleczenie może prowadzić do rozwoju powikłań.

Leczenie chirurgiczne

Jeśli schorzenie jest zaniedbane lub nie można spowolnić rozwoju owrzodzenia, interwencje chirurgiczne są skuteczne. W każdym przypadku indywidualny plan działania. Ale ogólne znaczenie interwencji to:

• Usuń martwą tkankę;
• Aby zapewnić jak najszybsze usunięcie zrzutu;
• Aktywuj i stwórz warunki dla naturalnego uzdrawiania.
• Z głębokimi owrzodzeniami troficznymi na palcach stóp - amputowane, aby zapobiec rozwojowi gangreny i zatrucia krwi.

Osobną grupą interwencji jest eliminacja defektów kosmetycznych pozostawionych po owrzodzeniach troficznych. Zdrowe przeszczepy skóry można przeszczepiać (na przykład z pośladków pacjenta) i szlifować bliznę.

Powikłania owrzodzeń troficznych

Jak już wspomniano, wrzód nie jest sam w sobie straszny. Znacznie gorzej niż jego komplikacje. Wśród nich są:

1. Gangrene
2. Sepsy (zatrucie krwi).
3. Osteomyelitis (ropne uszkodzenie okostnej i kości).
4. Fatalne.

Aby temu zapobiec, należy leczyć owrzodzenia troficzne w czasie.

Zapobieganie

Każda choroba jest łatwiejsza do uniknięcia niż leczyć, szczególnie w przypadku owrzodzenia troficznego. W celu zapobiegania zaleca się dokładne monitorowanie stanu żył, okresowe stosowanie żeli i maści poprawiających krążenie krwi, unikając długiego stania lub siedzenia.

W przypadku wykrycia zaburzeń krążenia ćwiczenia fizyczne powinny być wykonywane regularnie i nie zaniedbywać badań przez lekarza. Ważne jest również, aby pamiętać, że samoleczenie może być katastrofalne.