Przyczyny krwotoku podpajęczynówkowego, charakterystyczne objawy i leczenie

Z tego artykułu dowiesz się: czym jest krwotok podpajęczynówkowy (w skrócie SAK), jakie są przyczyny jego rozwoju i konsekwencje. Objawy i rozpoznanie tej choroby, metody leczenia i rehabilitacji.

Krwotok podpajęczynówkowy (podpajęczynówkowy) nazywany jest zagrażającym życiu typem udaru spowodowanego krwawieniem do przestrzeni otaczającej mózg.

Ten krwotok podrażnia wyściółkę mózgu, zwiększa ciśnienie wewnątrzczaszkowe i uszkadza neurocyty (komórki mózgu).

Według statystyk SAH rozwija się u 6-10 osób na 100 000 mieszkańców rocznie, stanowiąc 5-10% wszystkich rodzajów udarów mózgu. Chociaż jest to raczej rzadka choroba, jest bardzo niebezpieczna.

Jedna trzecia pacjentów z SAH przeżywa z dobrym rokowaniem, kolejna trzecia pozostaje niepełnosprawna, ostatnia trzecia umiera.

Neurolodzy i neurochirurdzy są zaangażowani w leczenie SAH.

Czym jest przestrzeń podpajęczynówkowa?

W mózgu są trzy muszle:

1. Miękka - najgłębsza skorupa, która znajduje się najbliżej mózgu.
2. Arachnoid (pajęczaki) - środkowa skorupa.
3. Solid - najbardziej zewnętrzna powłoka, która sąsiaduje z czaszką.

Przestrzeń podpajęczynówkowa znajduje się pomiędzy pajęczakiem i miękką skorupą. Jest wypełniony płynem mózgowo-rdzeniowym, przez które przechodzą naczynia krwionośne, których pęknięcie prowadzi do krwotoku podpajęczynówkowego.

Kliknij na zdjęcie, aby powiększyć

Przyczyny krwotoku podchrzęstkowego

Najczęściej SAH jest spowodowane pękniętym tętniakiem mózgu. Tętniak jest wysunięciem w naczyniu krwionośnym, które rozwija się z powodu osłabienia ściany naczyniowej.

Kiedy krew przechodzi przez osłabione naczynie, jego ciśnienie powoduje, że ściana naczyniowa wystaje na zewnątrz. Tętniaki najczęściej znajdują się w gałęziach naczyń od głównego pnia.

Pęknięcie tętniaka naczynia prowadzi do krwawienia podpajęczynówkowego

Czasami to wybrzuszenie może pęknąć, prowadząc do krwotoku. Około 80% wszystkich SAC rozwija się w ten sposób.

Przyczyny rozwoju tętniaków mózgu nie są znane, chociaż naukowcy byli w stanie zidentyfikować pewne czynniki ryzyka ich występowania. Obejmują one:

• Palenie
• Wysokie ciśnienie krwi.
• Nadużywanie alkoholu.
• Kokaina.
• Obecność tętniaków mózgu u krewnych.
• Niektóre rzadkie choroby, takie jak autosomalna dominująca policystyczna choroba nerek.

Większość tętniaków mózgu nie jest rozdarta. Jednak niektórzy ludzie, lekarze zalecają przeprowadzenie profilaktyki SAH, jeśli mają one występ w naczyniach mózgu.

Krwotok podpajęczynówkowy może być spowodowany rzadszymi przyczynami, do których należą:

• Urazy głowy i szyi, w których krwotok do mózgu lub innych otaczających go struktur przenika do przestrzeni podpajęczynówkowej.
• Malformacje tętniczo-żylne - wrodzona anomalia układu naczyniowego, w której tętnice i żyły są połączone splotami naczyń patologicznych.
• Guz mózgu, który uszkadza naczynia krwionośne - SAH może być spowodowany zarówno nowotworami złośliwymi, jak i łagodnymi.
• Choroby zakaźne ośrodkowego układu nerwowego - na przykład zapalenie mózgu (zapalenie mózgu).
• Dysplazja włóknisto-mięśniowa jest rzadką chorobą, która może powodować zwężenie naczyń krwionośnych.
• Choroba Moyama jest rzadką chorobą, która powoduje nakładanie się tętnic mózgu.
• Zapalenie naczyń to zapalenie naczyń krwionośnych mózgu, które może być spowodowane różnymi przyczynami, w tym infekcjami i procesami autoimmunologicznymi.

Charakterystyczne objawy

Objawy prodromalne

Tętniak mózgu zwykle nie powoduje żadnych objawów, zanim pęknie. Tuż przed pęknięciem tętniaka (10-20 dni przed katastrofą), 10-50% pacjentów może odczuwać objawy prodromalne:

1. Ból głowy (48%).
2. Zawroty głowy (10%).
3. Ból oka (7%).
4. Podwójne oczy (4%).
5. Utrata wzroku (4%).
6. Drgawki (4%).

Objawy prodromalne zwykle rozwijają się w wyniku niewielkiego wycieku krwi z naczynia, zwiększenia wielkości tętniaka lub wystąpienia zatoru (zablokowania naczynia).

Objawy SAH

Najbardziej charakterystyczną manifestacją SAH jest nagłe pojawienie się silnego bólu głowy. U jednej trzeciej pacjentów z tą chorobą ból głowy jest jedynym objawem choroby.

Ból głowy jest bardzo silny, pacjenci często określają go jako najpoważniejszy w życiu. Niektórzy pacjenci nawet rozglądają się z podejrzeniem, że ktoś uderzył ich w tył głowy. Wtedy ból głowy staje się nudny, jego czas trwania wynosi zwykle 1-2 tygodnie.

Około 10% przypadków nagłego wystąpienia silnego bólu głowy wynika z rozwoju SAH.

Krwotok podpajęczynówkowy może mieć inne objawy, które obejmują:

• sztywny kark;
• nudności i wymioty;
• nadwrażliwość na światło;
• zaburzenia widzenia i podwójne widzenie;
• zaburzenia mowy;
• osłabienie w jednej połowie ciała;
• utrata przytomności;
• drgawki.

Około 30-40% przypadków SAH rozwija się w stanie spoczynku. W pozostałych 60-70% przypadków krwotok pojawia się podczas stresu fizycznego lub emocjonalnego.

Diagnostyka

Kiedy pacjent wchodzi do szpitala z podejrzeniem SAH, lekarze najpierw sprawdzają jego objawy, biorą udział w historii, przeprowadzają ogólne i neurologiczne badanie.

Aby potwierdzić diagnozę i określić źródło krwawienia, należy wykonać następujące badania:

• Tomografia komputerowa (CT) to nieinwazyjne badanie (bez ingerencji w ciało), które zapewnia szczegółowy obraz anatomicznych struktur mózgu. Ta metoda jest bardzo przydatna do wykrywania krwi w mózgu. Nowsza technologia - angiografia CT - polega na wprowadzeniu kontrastu do krwiobiegu, dzięki czemu można zobaczyć naczynia mózgu. Angiografia CT może wykryć źródło krwawienia.
• Nakłucie rdzenia kręgowego jest inwazyjną procedurą, w której igłę wprowadza się do przestrzeni podpajęczynówkowej kanału kręgowego. Ta metoda pozwala uzyskać płyn mózgowo-rdzeniowy, obecność, w której krew wskazuje krwotok podpajęczynówkowy. Nakłucie lędźwiowe wykonuje się, jeśli nie można ustalić diagnozy za pomocą CT, a pacjent ma typowe objawy SAH.
• Rezonans magnetyczny (MRI) to nieinwazyjne badanie, w którym wykorzystuje się pole magnetyczne i fale o częstotliwości radiowej, aby uzyskać szczegółowy obraz tkanek miękkich mózgu. Angiografia rezonansu magnetycznego jest tym samym MRI, z wyjątkiem tego, że bada naczynia krwionośne mózgu.
• Angiografia jest inwazyjną procedurą, w której cewnik wprowadza się przez tętnicę do naczyń krwionośnych mózgu. Po prawidłowym umieszczeniu cewnika lekarz wprowadza kontrast i wykonuje serię fluoroskopii, które pozwalają zobaczyć strukturę naczyń, ich drożność i obecność SAH.

Metody leczenia

Jeśli dana osoba ma zdiagnozowany SAC lub istnieje uzasadnione podejrzenie obecności tej choroby, jest hospitalizowany na oddziale intensywnej opieki medycznej, neurologii lub neurochirurgii. Te wydziały powinny być wyposażone w urządzenia medyczne i leki, aby utrzymać funkcje życiowe organizmu (oddychanie i krążenie).

Początkowe traktowanie SAK ma na celu:

• Stabilizacja pacjenta.
• Zapobieganie nawrotom.
• Zapobiegaj dalszemu uszkodzeniu mózgu.

Leczenie farmakologiczne

Leczenie farmakologiczne stosuje się w:

1. Zmniejsz ciśnienie krwi i popraw dostawę krwi do uszkodzonych obszarów mózgu.
2. Zapobiegaj atakom, które mogą powodować skutki choroby i pogorszyć uszkodzenie mózgu.
3. Ulgowe bóle głowy.

Najczęściej przepisywanym lekiem na SAH jest nimodypina. Lek ten zmniejsza ryzyko upośledzenia krążenia mózgowego, zapobiegając wtórnemu skurczowi tętnic mózgowych. Nimodypinę zwykle przyjmuje się przez 3 tygodnie, dopóki nie zniknie ryzyko wtórnego niedokrwienia mózgu.

Skutki uboczne nimodypiny obejmują:

• Wrażenie pływów.
• Nudności
• Kołatanie serca.
• Bóle głowy.
• Wysypka skórna.

Aby złagodzić bóle głowy, stosuje się środki przeciwbólowe - morfinę, kodeinę i paracetamol.

Krwotok podpajęczynówkowy jest również leczony następującymi lekami:

• Leki przeciwdrgawkowe (na przykład fenytoina) - w celu zapobiegania napadom drgawkowym.
• Leki przeciwwymiotne (na przykład, prometazyna) - pomagają wyeliminować takie skutki, jak nudności i wymioty.

Leczenie chirurgiczne

Jeśli badanie wykaże, że SAH było spowodowane tętniakiem mózgu, lekarze mogą zalecić zabieg chirurgiczny w celu naprawy uszkodzonego naczynia i zapobiegania nawracającym epizodom krwawienia. Wykorzystywane są dwie główne techniki - obcinanie neurochirurgiczne i zamknięcie wewnątrznaczyniowe.

Obrzezanie neurochirurgiczne

Wycinanie neurochirurgiczne wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. Na skórze głowy neurochirurg wykonuje nacięcie, a następnie usuwa niewielką część kości czaszki, uzyskując dostęp do mózgu pacjenta. Po wykryciu tętniaka lekarz umieszcza na jej szyi malutki metalowy klips. Z biegiem czasu miejsce obcinania jest zarośnięte błoną naczyniówki, co zapobiega wzrostowi wielkości tętniaka i jego powtarzającemu się zerwaniu.

Schemat wycinania neurochirurgicznego

Zamknięcie wewnątrznaczyniowe

Zgięcie wewnątrznaczyniowe (zakładka) jest również najczęściej wykonywane w znieczuleniu ogólnym. Procedura rozpoczyna się od wprowadzenia cienkiego cewnika do tętnicy udowej w pachwinie. Następnie, pod kontrolą radiologiczną, cewnik wprowadza się do tętniaka mózgu przez naczynia krwionośne. Przez to do tętniaka wprowadzana jest niewielka platynowa cewka. Jak tylko wnęka tętniaka wypełni się spiralą, krew nie dostanie się do niej. Zapobiega to wzrostowi wielkości występu i zmniejsza ryzyko ponownego rozdarcia.

Zamknięcie wewnątrznaczyniowe tętniaka

Operacje porównania

Wybór między wycięciem neurochirurgicznym a okluzją wewnątrznaczyniową zależy od wielkości, umiejscowienia i kształtu tętniaka. Neurochirurdzy często preferują okluzję, ponieważ operacja ta wiąże się z mniejszym ryzykiem powikłań krótkoterminowych (takich jak konwulsje) niż obcinaniem. Jednak długoterminowe korzyści interwencji wewnątrznaczyniowych w porównaniu z chirurgią neurochirurgiczną są nieznane.

Pacjenci, u których okluzja wewnątrznaczyniowa została wypisana ze szpitala szybciej niż pacjenci po wycięciu neurochirurgicznym, szybciej się regenerują. Ale jeśli te operacje są wykonywane zgodnie z pilnymi wskazaniami, czas wyładowania ze szpitala i czas powrotu do zdrowia są bardziej zależne od ciężkości krwotoku i jego konsekwencji, a nie od rodzaju operacji.

Powikłania SAH

Pacjenci z krwotokiem podpajęczynówkowym mogą mieć ciężkie powikłania. Do głównych z nich należą:

1. Ponowne krwawienie jest wczesnym ciężkim powikłaniem SAH, które rozwija się w wyniku wielokrotnego pęknięcia tętniaka mózgu. Ryzyko jego rozwoju jest największe w ciągu kilku dni po pierwszym epizodzie krwotoku. W przypadku powtarzającego się krwawienia prawdopodobieństwo niepełnosprawności lub śmierci gwałtownie wzrasta, więc leczenie tętniaka należy przeprowadzić tak szybko, jak to możliwe.
2. Wtórne niedokrwienie mózgu jest częstym i poważnym powikłaniem, które rozwija się w wyniku skurczu naczyń krwionośnych. Jednocześnie dopływ krwi do mózgu pogarsza się niebezpiecznie, co zakłóca jego funkcjonowanie i powoduje uszkodzenie neurocytów. Ta komplikacja najczęściej rozwija się w ciągu kilku dni po pierwszym epizodzie SAH. Objawy wtórnego niedokrwienia mózgu obejmują senność, która może prowadzić do śpiączki, objawów podobnych do udaru, takich jak osłabienie w jednej połowie ciała. Nimodypinę stosuje się w celu zapobiegania rozwojowi i leczeniu skurczu naczyń.
3. Wodogłowie jest gromadzeniem się płynu w mózgu, który zwiększa ciśnienie wewnątrzczaszkowe i może uszkadzać neurocyty. Objawy obejmują bóle głowy, nudności, niewyraźne widzenie, trudności w chodzeniu. Krwotok podpajęczynówkowy jest dość często powikłany wodogłowiem, ponieważ może zakłócić produkcję i drenaż płynu mózgowo-rdzeniowego i doprowadzić do jego gromadzenia się w mózgu. Wodogłowie jest leczone nakłuciem rdzeniowym lub wszczepieniem specjalnego cewnika (przetoki) do mózgu, który usuwa nadmiar płynu.

Krwotok podpajęczynówkowy rozwija długofalowe skutki, w tym:

• Padaczka jest chorobą, w której normalne funkcjonowanie mózgu jest zakłócane, co prowadzi do nawracających epizodów napadów padaczkowych. Padaczka rozwija się u 5% pacjentów z SAH. Istnieją różne typy napadów, których czas trwania może wynosić od kilku sekund do kilku minut. Padaczka jest leczona lekami przeciwdrgawkowymi, takimi jak fenytoina lub karbamazepina.
• Zaburzenia poznawcze - choroba, w której dana osoba cierpi na trudności z pamięcią, wykonywanie codziennych zadań, koncentrację. Większość funkcji poznawczych poprawia się z czasem, ale problemy z pamięcią mogą stać się trwałe.
• Problemy emocjonalne są kolejną przewlekłą komplikacją SAH. Pacjenci mogą rozwinąć się depresję lub zaburzenia lękowe (ciągłe uczucie lęku i strachu). Aby ułatwić ich stosowanie leków przeciwdepresyjnych i psychoterapii.

Rehabilitacja po SAH

Czas powrotu do zdrowia po SAH zależy od ciężkości choroby. Rehabilitacja może być bardzo trudnym procesem, pacjenci mogą najpierw osiągnąć dobre wyniki, a następnie zawodzą. Rehabilitolodzy, fizjoterapeuci, logopedzi i fizjoterapeuci pomagają przyspieszyć rehabilitację i poprawić jej wyniki.

Rozpoznanie SAH (krwotok podpajęczynówkowy). Przyczyny, objawy.

Skrót ten oznacza krwotok podpajęczynówkowy, poważny stan, który jest ostrym naruszeniem krążenia mózgowego, a raczej jego typ. Stan, który wymaga poważnego leczenia w szpitalu, często na oddziale intensywnej terapii (neuro-reanimacja). Co to jest SAH i co dzieje się z osobą podczas tego krwotoku? - spróbujmy to rozgryźć razem.

Mózg znajduje się w przestrzeni wypełnionej płynem mózgowo-rdzeniowym, przestrzeń ta nazywa się podpajęczynówkowym. Jeśli naczynie zostanie rozerwane, a krew zostanie przelana z niego do tej przestrzeni, wówczas krążenie wewnątrzmózgowe zostanie zakłócone i tym trudniejsze będzie dla zdrowia człowieka - im więcej krwi wyleje się do przestrzeni podpajęczynówkowej. Oznacza to, że krwotok podpajęczynówkowy jest udarem krwotocznym.

Krwotok podpajęczynówkowy i jego przyczyny.

Wszelkie powody, które prowadzą do naruszenia integralności naczynia krwionośnego, a przede wszystkim jest to uraz, a krwotok podpajęczynówkowy jest również nazywany traumatycznym, drugim powodem jest spontaniczny krwotok, tak zwany, gdy nie było żadnego czynnika uszkadzającego i Sac został zdiagnozowany. Spontaniczny krwotok podpajęczynówkowy nie jest taki, rozwija się również naczynie krwionośne, ale z uwagi na to, że on sam jest dotknięty jakimś patologicznym procesem i ze wzrostem ciśnienia krwi, jego zmieniona ściana nie wstaje i nie łza, wlewając krew do przestrzeni podpajęczynówkowej.

Krwotok podpajęczynówkowy (SAH): objawy.

Krwotok podpajęczynówkowy rozpoczyna się nagle, a osoba zwykle skarży się na:

• Poważny nagły ból głowy jest jednym z głównych objawów krwotoku podpajęczynówkowego. Osoby hospitalizowane w nagłych przypadkach składają tę szczególną skargę jako główną. W tym przypadku ból głowy jest rozproszony, gdy cała głowa boli, ból ten charakteryzuje się tak, jakby głowa "wybucha", "pęka", "pęka". Według wizualnej analogowej 10-punktowej skali (skali lub wskaźnika VAS) intensywność takiego bólu osiąga 10 punktów, co jest oceniane jako nie do zniesienia.
• Utrata przytomności W przypadku SAH osoba dość często traci przytomność na początku tej katastrofy naczyniowej. Utrata przytomności może wystąpić w trakcie bólu głowy, czasami krwotok podpajęczynówkowy zaczyna się od nagłej utraty przytomności. W takich przypadkach okoliczni ludzie, którzy byli świadkami tego nagłego stanu, wymagają natychmiastowej pomocy medycznej i są hospitalizowani dla ofiary w trybie pilnym. Objętość krwi wylanej w wyniku SAH do przestrzeni podpajęczynówkowej będzie miała wpływ na stopień ogólnego stanu osoby, głębokość utraty przytomności i czas jej trwania. Głębokość może być różna, od światła ogłuszania do głębokiej śpiączki.
• Nudności i wymioty są również częstymi objawami, które występują w przypadku rozpoznania SAH. Stanowią one część zespołu objawów, które nazywane są mózgiem, co wynika ze zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego i podrażnienia krwi wewnętrznych błon mózgowych.
• Słabość mięśni kończyn. Niedowład mocy (spadek siły mięśniowej) występuje rzadziej niż niedowład połowiczny (więcej szczegółów, patrz tutaj) w udarze półkul mózgowych, ale nadal występuje. Często wynikiem SAH jest tetrapareza, zmniejszenie siły mięśni we wszystkich kończynach. Jest to spowodowane stanem wielozawałowym - mnogością ognisk ischemii rozproszonych w mózgu. Z tego powodu wiele ośrodków i segmentów dróg odpowiedzialnych za siłę mięśni (przewód piramidowy) może umrzeć.
• Naruszenie wrażliwości o bardzo różnym charakterze. Najczęściej jest to redukcja, hipestezja, może z dwóch stron, w prawej i lewej połowie ciała i asymetryczna.
• Upośledzenie mowy. Występuje w wyniku ciężkiego, masywnego krwotoku podpajęczynówkowego. Może objawiać się różnymi rodzajami afazji lub dyzartrii.
• Deficyt poznawczy. Naruszenie działania wyższych funkcji mentalnych. Następuje utrata umiejętności liczenia, wykonywania czynności logicznych, zapamiętywania i powielania informacji.

Rozpoznanie SAC jest bezpośrednim wskazaniem do hospitalizacji i leczenia w warunkach szpitalnych. Oddziały neurochirurgiczne, neurologiczne i urazowe szpitala są miejscem leczenia tych pacjentów.

Rozpoznanie krwotoku podpajęczynówkowego jest rodzajem udaru krwotocznego i na początku może mieć dokładnie takie same objawy jak udar krwotoczny.

Jednym z poważnych powikłań krwotoku podpajęczynówkowego jest obrzęk mózgu, więcej informacji na ten temat można znaleźć tutaj.

Lekarze-neurolodzy lub neurochirurdzy diagnozują krwotok podpajęczynówkowy, po zbadaniu lekarza, osoba z podejrzeniem SAH może zostać skierowana do komputera lub rezonansu magnetycznego, ich różnice, plusy i minusy są opisane bardziej szczegółowo w artykule CT lub MRI: co jest lepsze? W diagnozie SAK, wynik nakłucia lędźwiowego zapewnia nieocenioną pomoc przez lata - sprawdzoną metodę klarowania krwotoku podpajęczynówkowego, który jest nadal wykonywany do dzisiaj.

Leczenie, jak wspomniano w poradni - w oddziale neurologii, neurochirurgii lub resuscytacji. Prognozy dotyczące zdrowia i życia zależą od nasilenia krwotoku i powiązanych chorób, które mogą pogorszyć stan osoby, która cierpi na SAH. Ludzie po swojej chorobie często potrzebują okresu specjalnej rehabilitacji, przeczytaj o tym w artykule "Rehabilitacja po udarze".

Krwotok podpajęczynówkowy

Krwotok podpajęczynówkowy to stan spowodowany krwotokiem mózgowym, w którym krew gromadzi się w przestrzeni podpajęczynówkowej błony mózgowej. Charakteryzuje się intensywnym i silnym bólem głowy, krótkotrwałą utratą przytomności i jej pomyłką w połączeniu z hipertermią i zespołem objawów oponowych. Zdiagnozowany według tomografii komputerowej i angiografii mózgu; gdy są niedostępne - przez obecność krwi w płynie mózgowo-rdzeniowym. Podstawą leczenia jest terapia podstawowa, złagodzenie skurczu naczyń i chirurgiczne wyłączenie tętniaka mózgu z krwiobiegu.

Krwotok podpajęczynówkowy

Krwotok podpajęczynówkowy (SAH) to odrębny rodzaj udaru krwotocznego, w którym wylanie krwi występuje w przestrzeni podpajęczynówkowej (podpajęczynówkowej). Ten ostatni znajduje się pomiędzy pajęczakiem (pajęczynówki) i miękkimi błonami mózgowymi, zawiera płyn mózgowo-rdzeniowy. Krew, która wlewa się do przestrzeni podpajęczynówkowej, zwiększa objętość płynu, co prowadzi do wzrostu ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Istnieje podrażnienie miękkiej błony mózgowej wraz z rozwojem aseptycznego zapalenia opon mózgowych. Skurcz naczyń krwionośnych, który pojawia się w odpowiedzi na krwawienie, może powodować niedokrwienie pewnych obszarów mózgu z występowaniem udaru niedokrwiennego lub TIA.

Krwotok podpajęczynówkowy stanowi około 10% całego udaru. Częstotliwość występowania w ciągu roku wynosi od 6 do 20 przypadków na 100 tys. Ludności. Z reguły SAH diagnozuje się u osób w wieku powyżej 20 lat, najczęściej (do 80% przypadków) w wieku od 40 do 65 lat.

Przyczyny krwotoku podpajęczynówkowego

W 70-85% przypadków krwotok podpajęczynówkowy jest wynikiem pęknięcia tętniaka naczyniowego. W obecności tętniaka mózgu prawdopodobieństwo jego zerwania wynosi od 1% do 5% rocznie i od 10% do 30% w ciągu całego życia. Chorobom często towarzyszącym tętniakowi mózgu towarzyszą: zespół Ehlersa-Danlosa, phacomatosis, zespół Marfana, nieprawidłowości w okręgu Willisa, koarktacja aorty, wrodzona krwotoczna teleangiektazja, policystyczna choroba nerek i inne choroby wrodzone. Wady tętniczo-żylne mózgu (mózgowe AVM) zwykle prowadzą do krwotoku do komór mózgu lub krwotoku parenchymalnego i podpajęczynówkowego i rzadko są etiofaktorem izolowanej SAH.

Krwotok podpajęczynówkowy z traumatycznej genezą występuje podczas TBI i jest spowodowany przez zranienie naczyń podczas pęknięcia czaszki, stłuczenie mózgu lub jego ściskanie. Przykładem takiego SAH jest krwotok podpajęczynówkowy z powodu porodu noworodka. Czynnikami ryzyka SAC noworodka są: miednica wąska u kobiety w czasie porodu, szybkie porody, ciąża po porodzie, infekcje wewnątrzmaciczne, duży płód, nieprawidłowości płodu i wcześniactwo.

Krwotok podpajęczynówkowy może wystąpić z powodu rozwarstwienia tętnic kręgowych lub szyjnych. W przeważającej większości przypadków wiąże się to z rozwarstwieniem zewnątrzczaszkowych części tętnic kręgowych rozciągających się w jego części śródściennej. Rzadkimi czynnikami SAH są: świnię serca, guz mózgu, zapalenie naczyń, angiopatię z amyloidozą, anemię sierpowatą, różne koagulopatie, leczenie przeciwzakrzepowe.

Wraz z bezpośrednimi przyczynami SAA, czynniki przyczyniające się są zidentyfikowane: nadciśnienie, alkoholizm, miażdżyca i hipercholesterolemia, palenie. W 15-20% SAH nie można ustalić przyczyny krwotoku. W takich przypadkach mówią o kryptogennym charakterze NAO. Do tych opcji należą krwawienie podpajęczynówkowe bez dostępu do krwi przedsionkowej, w którym występuje krwawienie w cysternach otaczających śródmózgowie.

Klasyfikacja krwotoku podpajęczynówkowego

Zgodnie z etiofaktorem, krwotok podpajęczynówkowy jest klasyfikowany jako pourazowy i spontaniczny. Pierwsza opcja często spotyka się z traumatologami, druga to specjaliści w dziedzinie neurologii. W zależności od obszaru krwawienia występują izolowane i skojarzone SAH. Ten z kolei dzieli się na podpajęczynno-komorowy, podpajęczynno-miąższowy i podpajęczynówkowo-miąższowo-komorowy.

W światowej medycynie klasyfikacja Fishera jest szeroko stosowana, w oparciu o częstość występowania SAH na podstawie wyników CT mózgu. Zgodnie z nim istnieją: klasa 1 - bez krwi, klasa 2 - SAC o grubości poniżej 1 mm bez skrzepów, klasa 3 - SAC o grubości ponad 1 mm lub ze skrzepami, klasa 4 - głównie krwotok parenchymalny lub komorowy.

Objawy krwotoku podpajęczynówkowego

Prekursory SAH obserwuje się u 10-15% pacjentów. Są spowodowane obecnością tętniaka o cienkich ścianach, przez które wycieka płynna część krwi. Czas występowania prekursorów waha się od dni do 2 tygodni przed SAH. Niektórzy autorzy wyróżniają go jako okres przed krwotokiem. W tej chwili pacjenci zgłaszają przemijające bóle głowy, zawroty głowy, nudności, przejściowe objawy ogniskowe (uszkodzenie nerwu trójdzielnego, zaburzenia okulomotoryczne, niedowład, zaburzenia widzenia, afazja itp.). W obecności dużego tętniaka klinika okresu krwotocznego ma charakter podobny do nowotworu w postaci progresywnych objawów mózgowych i ogniskowych.

Krwotok podpajęczynówkowy objawia się ostrym, ostrym bólem głowy i zaburzeniami świadomości. W przypadku tętniakowatej SAH obserwuje się niezwykle silne, zwiększające natężenie światła ciążnienie kałowe. Gdy rozwarstwienie bólów głowy tętnic jest dwufazowe. Typowa krótkotrwała utrata przytomności i utrzymywanie się do 5-10 dni. Być może pobudzenie psychomotoryczne. Przedłużająca się utrata przytomności i rozwój jej ciężkich zaburzeń (śpiączka) przemawiają za ciężkim krwawieniem z wylaniem krwi do komór mózgowych.

Patogenny znak SAH to kompleks objawów oponowych: wymioty, sztywne mięśnie szyi, przeczulica, światłowstręt, objawy skorupy Kerniga i Brudzińskiego. Pojawia się i rozwija w pierwszym dniu krwotoku, może mieć różną intensywność i utrzymywać się od kilku dni do miesiąca. Dodanie ogniskowych objawów neurologicznych pierwszego dnia przemawia na korzyść połączonego krwawienia miąższowo-podpajęczynówkowego. Późniejszy początek objawów ogniskowych może być konsekwencją wtórnego niedokrwiennego uszkodzenia tkanki mózgowej, które obserwuje się w 25% SAH.

Zwykle krwotok podpajęczynówkowy występuje ze wzrostem temperatury do gorączki i zaburzeń trzewiczo-autonomicznych: bradykardia, nadciśnienie tętnicze, aw ciężkich przypadkach - zaburzenia oddechowe i sercowe. Hipertermia może mieć charakter opóźniony i pojawia się w wyniku działania chemicznego produktów rozkładu krwi na błonach mózgowych i centrum termoregulacyjnym. W 10% przypadków występują epiphiscuses.

Nietypowe formy SAH

U jednej trzeciej pacjentów krwotok podpajęczynówkowy ma przebieg nietypowy, zamaskowany jako napad migreny, ostra psychoza, zapalenie opon mózgowych, kryzys nadciśnieniowy i zapalenie korzeni szyjki macicy. Forma migotania SAH występuje z nagłym pojawieniem się bólu głowy bez utraty przytomności. Kompleks objawów opon mózgowych pojawia się po 3-7 dniach na tle pogorszenia stanu pacjenta. Fałszywa postać nadciśnieniowa SAH jest często uważana za kryzys nadciśnieniowy. Jak objawia się ból głowy na tle dużej liczby ciśnienia krwi. Krwotok podpajęczynówkowy jest diagnozowany podczas dalszego badania pacjenta z pogorszeniem stanu lub ponownym krwawieniem. Fałszywie zapalna forma naśladuje zapalenie opon mózgowych. • Ból głowy, gorączka, znamienne objawy oponowe. Fałszywa forma psychotyczna charakteryzuje się przewagą psychoprzedsłowia: dezorientacją, majaczeniem, silnym pobudzeniem psychoruchowym. Obserwowane przy zerwaniu tętniaka przedniej tętnicy mózgowej zaopatrującej płaty czołowe.

Powikłania SAH

Analiza wyników przezczaszkowej dopplerografii wykazała, że ​​krwotok podpajęczynówkowy jest prawie zawsze komplikowany przez skurcz naczyń mózgowych. Jednak, według różnych źródeł, klinicznie istotny skurcz występuje u 30-60% pacjentów. Skurcz naczyń mózgowych zwykle rozwija się przez 3-5 dni. SAC i osiąga maksymalnie 7-14 dni. Jego stopień jest bezpośrednio skorelowany z objętością krwi, która została wylana. W 20% przypadków pierwotny krwotok podpajęczynówkowy jest powikłany udarem niedokrwiennym. Przy wielokrotnym SAH częstość zawału mózgu jest 2 razy większa. Powikłania SAH obejmują również współistniejący krwotok w miąższu mózgu, przebicie krwi w komorach.

W około 18% przypadków krwotok podpajęczynówkowy jest powikłany ostrym wodogłowiem, które występuje podczas blokady wypływania płynu mózgowo-rdzeniowego przez powstające skrzepy krwi. Z kolei wodogłowie może prowadzić do obrzęku mózgu i zwichnięcia jego struktur. Wśród powikłań somatycznych, odwodnienia, hiponatremii, neurogennego obrzęku płuc, aspiracji lub zastoinowej zapalenia płuc, arytmii, zawału mięśnia sercowego, dekompensacji istniejącej niewydolności serca, PEH, zapalenia pęcherza, odmiedniczkowego zapalenia nerek, wrzodu stresowego, krwawienia z przewodu pokarmowego są możliwe.

Rozpoznanie krwotoku podpajęczynówkowego

Typowy obraz kliniczny pozwala neurologowi podejrzewać krwotok podpajęczynówkowy. W przypadku nietypowych postaci wczesna diagnoza SAH jest bardzo trudna. Wszystkim pacjentom z podejrzeniem krwotoku podpajęczynówkowego przedstawiono CT mózgu. Metoda pozwala wiarygodnie ustalić diagnozę w 95% SAH; ujawnić wodogłowie, krwawienie w komorach, ogniska niedokrwienia mózgu, obrzęk mózgu.

Wykrywanie krwi pod pajęczynem jest wskazaniem do angiografii mózgowej w celu ustalenia źródła krwawienia. Wykonuje się nowoczesną nieinwazyjną angiografię CT lub MRI. U pacjentów z najcięższym stopniem SAH, angiografię wykonuje się po ustabilizowaniu ich stanu. Jeśli nie można ustalić źródła krwawienia, zaleca się re-angiografię po 3-4 tygodniach.

Nakłucie lędźwiowe w przypadku podejrzenia krwotoku podpajęczynówkowego wykonuje się w przypadku braku CT iw przypadkach, gdy nie jest ono rozpoznawane podczas CT w obecności klasycznej kliniki SAK. Wykrywanie krwi lub ksantochromii w płynie mózgowo-rdzeniowym służy jako wskazanie do angiografii. W przypadku braku takich zmian w CSF należy poszukiwać innej przyczyny stanu pacjenta. Przezczaszkowe skanowanie USDG i duplex naczyń mózgowych pozwala wykryć skurcz naczyń we wczesnych stadiach SAH i monitorować stan krążenia mózgowego w dynamice.

Podczas diagnostyki krwotok podpajęczynówkowy należy odróżnić od innych postaci udaru (udar krwotoczny, TIA), zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, wodogłowie zastawkowe, uszkodzenie mózgu, napad migreny, pheochromocytoma.

Leczenie krwotoku podpajęczynówkowego

Przeprowadza się podstawową terapię, na tle której przeprowadza się określone leczenie. Podstawową terapią SAH jest pomiar normalizacji funkcji sercowo-naczyniowych i oddechowych, korekta podstawowych stałych biochemicznych. W celu zmniejszenia wodogłowia podczas jego wzrostu i złagodzenia obrzęku mózgu zaleca się leczenie diuretykami (glicerolem lub mannitolem). Przy nieskuteczności terapii zachowawczej i progresji obrzęku mózgu z groźbą zespołu dyslokacyjnego pokazano kraniotomię dekompresyjną, zewnętrzny drenaż komorowy.

Leczenie objawowe obejmuje również terapię podstawową. Jeśli krwotok podpajęczynówkowy towarzyszą drgawki, obejmują leki przeciwdrgawkowe (lorazepam, diazepam, walproinowy do tego); z pobudzeniem psychoruchowym - środki uspokajające (diazepam, droperidol, tiopental sodu); z powtarzającymi się wymiotami - metoklopramidem, domperydonem, perfenazyną. Równolegle prowadzone są terapie i zapobieganie powikłaniom somatycznym.

Do tej pory krwotok podpajęczynówkowy nie ma skutecznych metod leczenia zachowawczego, umożliwiając zatrzymanie krwawienia lub ograniczenie krwawienia. Zgodnie z patogenezą, specyficzna terapia SAH ma na celu zminimalizowanie kurczliwości naczyń, zapobieganie i leczenie niedokrwienia mózgu. Standardem terapii jest zastosowanie nimodypiny i terapii ZN. Ta ostatnia pozwala utrzymać hiperwolemię, kontrolowane nadciśnienie i hemodylucję, co prowadzi do optymalizacji reologii krwi i mikrokrążenia.

Pooperacyjne leczenie SAH jest optymalne przez pierwsze 72 h. Jest wykonywane przez neurochirurga i ma na celu wyeliminowanie z tętniaka pękniętego tętniaka. Operacja może polegać na przycięciu szyi tętniaka lub wprowadzeniu wewnątrznaczyniowego cewnika balonowego wypełniającego jamę. Zamknięcie wewnątrznaczyniowe jest preferowane dla niestabilnego pacjenta, wysokiego ryzyka powikłań otwartej operacji, wczesnego skurczu naczyń. Wraz z dekompensacją skurczu naczyń mózgowych możliwe jest stentowanie lub angioplastyka naczynia spazmatycznego.

Prognoza krwotoku podpajęczynówkowego

W 15% przypadków krwawienie podpajęczynówkowe kończy się śmiercią, zanim zostanie udzielona opieka medyczna. Śmiertelność w pierwszym miesiącu u pacjentów z SAH sięga 30%. Śmiertelność wynosi około 80%, a częstość występowania SAH - 70%. Pacjenci, którzy przeżyli, często pozostają szczątkowym deficytem neurologicznym. Najkorzystniejszą prognozą jest, gdy angiografia nie ustali źródła krwawienia. Najwyraźniej w takich przypadkach dochodzi do niezależnego zamknięcia wady naczyniowej ze względu na jej mały rozmiar.

Prawdopodobieństwo ponownego krwawienia każdego dnia pierwszego miesiąca utrzymuje się na poziomie 1-2%. Krwotok podpajęczynówkowy z rodzaju tętniakowatego powraca w 17-26% przypadków, z AVM - w 5% przypadków, z SAH o innej etiologii - znacznie rzadziej.

SAH - krwotok podpajęczynówkowy mózgu

Krwotok podpajęczynówkowy jest zespołem klinicznym, w którym stan mózgu zmienia się w przypadku tętniaka ścian naczyń mózgowych. W dzisiejszych czasach nie ma koniecznych nowoczesnych metod diagnozy, leczenia tego krwotoku, a zatem późne leczenie może mieć poważne konsekwencje. W artykule opisano przyczyny, objawy, rozpoznanie, sposoby zapobiegania krwotokowi.

Czym jest krwotok podpajęczynówkowy

Krwotok podpajęczynówkowy (SAH) nazywany jest również udarem krwotocznym. Jest to ostre naruszenie krążenia mózgowego. W wyniku pęknięcia tętniaka (rozszerzenie miejscowego naczynia krwionośnego, w wyniku którego jego ściany ulegają zmianie lub są uszkodzone), krew może być wlana do przestrzeni podpajęczynówkowej (przestrzeń podpajęczynówkowa, pia mater). Krwotok ten uważany jest za najcięższy pośród innych udarów.

Przyczyny krwotoku podpajęczynówkowego

Przyczyny krwotoku są różne. Głównym z nich jest naruszenie integralności ściany tętnicy wewnątrzczaszkowej. SAH ma inne przyczyny: nagły wzrost ciśnienia krwi, uszkodzenie mózgu w przewlekłym narkomanii, alkoholizm, przyjmowanie lub przedawkowanie leków przeciwzakrzepowych i inne choroby. Przyczyny krwotoku dzieli się na traumatyczne i spontaniczne.

Traumatyczne

Powszechne traumatyczne przyczyny SAH rozwijają się w wyniku bezpośredniego uszkodzenia powierzchni mózgu. Obejmują one złamanie kości czaszki, stłuczenie lub kompresję mózgu. Noworodkowi może rozwinąć się krwotok podpajęczynówkowy z powodu takich czynników jak: miednica wąska, uszkodzenie głowy podczas porodu, zakażenia wewnątrzmaciczne, niedotlenienie płodu.

Spontaniczny

Częstą przyczyną niehumanitarnej SAH jest pęknięcie tętniaka. Opracowany z powodu takich czynników jak gwałtowny skok ciśnienia krwi. Dzieje się tak, gdy podnosisz ciężary, napinasz podczas wypróżnień, źle kaszlesz lub martwisz się zbytnio o coś lub kogoś. W rezultacie w naczyniach występują zmiany patologiczne:

• guzy naczyniowe;
• tętniak naczyniowy lub złuszczający;
• zapalenie naczyń;
• wrodzona choroba naczyniowa (tętnica i żyła przeplecione lub połączone);
• choroby krwi
• zakrzepica żył mózgowych;
• toksyczne lub grzybicze zapalenie ścian tętnic;
• krwotok w przysadce mózgowej;
• przerzuty do mózgu;
• pęknięcie tętnicy, które znajduje się w pobliżu pnia mózgu.

Czynniki ryzyka

Główne czynniki ryzyka rozwoju SAH obejmują wiele chorób, złe nawyki, ciążę. Oto lista niektórych z nich:

• nadciśnienie;
• hipercholesterolemia;
• nadciśnienie;
• miażdżyca;
• zażywanie narkotyków (kokaina);
• przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych;
• palenie;
• przewlekły alkoholizm;
• otyłość lub nadwaga;
• poród.

Klasyfikacja krwotoku podpajęczynówkowego

Krwotok podpajęczynówkowy choroby ma własną klasyfikację. Jest określany przy użyciu podstawowych danych uzyskanych z CT lub MRI. Biorą pod uwagę masywność krwotoku, połączenie z miąższem parenchymalnym, komorowe krwawienia w jamie czaszki. Zgodnie z wynikami diagnozy ustalono, jaki rodzaj krwotoku podpajęczynówkowego to krwotok izolowany, miąższowy, wentylacyjny lub wentylowany parenchymalnym.

Hunt Hess Scale

Istnieją trzy specjalne skale oceny do oceny SAH w neurologii. Pokazują stan pacjenta, ilość krwi w komorach mózgu (krwotok komorowy), wynik krwotoku. Każdy poziom odzwierciedla ciężkość stanu, przeżycie lub ogniskowy deficyt neurologiczny. Jedna z tych skal została zaproponowana w 1968 roku przez Hunta i Hessa. Korzystając z tej skali, będziesz w stanie samodzielnie określić stan pacjenta, jednak w przypadku jakichkolwiek objawów zalecamy skontaktowanie się z lekarzem w celu uzyskania szczegółowej diagnozy. Łączne poziomy w skali 5:

• Poziom 1: pojawia się mały ból głowy, mała twardość mięśni szyi. Do 70% pacjentów przeżywa na tym poziomie;
• Poziom 2: występuje umiarkowany lub silny ból głowy, umiarkowana twardość mięśni potylicznych i deficyt neurologiczny. Wskaźnik przeżycia wynosi 60% pacjentów;
• Poziom 3: oszałamiający i minimalny deficyt neurologiczny obecny. Do 50% pacjentów przeżywa na tym poziomie;
• Poziom 4: jest silna depresja świadomości, niepełny paraliż, zwiększa napięcie wszystkich mięśni i zaburzeń autonomicznych. Przeżycie wynosi do 20% pacjentów;
• Poziom 5: agonia, zwiększenie napięcia wszystkich mięśni, głębokiej śpiączki. Tylko 10% pacjentów przeżywa.

Objawy Sac Brain

Istnieje wiele typowych objawów SAH, jednak najczęstszym z nich jest atak ciężkiego i nagłego bólu głowy. Jest również nazywany thundery, przychodzi szybko i znika natychmiast. Wielu określa go jako najsilniejszy krucht w całym swoim życiu. Wtedy ból głowy wraca i pojawiają się inne oznaki krwawienia:

• Strach przed światłem. Pacjent nie może spokojnie patrzeć na żadne źródło światła, odczuwa bolesny dyskomfort gałek ocznych.
• Brak (utrata) świadomości.
• Nudności, wymioty. W tym przypadku nie ma ulgi.
• Skurcze.
• Pobudzenie psychoruchowe. Istnieje silna aktywność, podczas której pacjent może wyrządzić szkodę fizyczną innym i sobie.
• Cross-eye
• Obrzęk płuc.
• Upośledzenie mowy. Pacjent nie może normalnie mówić, czasami nie rozumie znanego języka.
• Naruszenie wrażliwości skóry ciała.

Nietypowe formy

Gdy zaobserwowano SAC i nietypowe formy. Są tylko trzy z nich - migrena, pseudohipertytensja i pseudo-zapalne. W pierwszej formie występuje ból głowy bez utraty przytomności. W przypadku fałszywego nadciśnienia obserwuje się nadciśnienie tętnicze, ból głowy, wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie), pogorszenie i krwotok.

W przypadku postaci fałszywie zapalnej obserwuje się zapalenie opon mózgowych, ból głowy, objawy oponowe i gorączkę (temperatura wzrasta powyżej 38 stopni). Może wystąpić dezorientacja, pobudzenie psychoruchowe i zaburzenia świadomości pacjenta. Dzieje się tak tylko wtedy, gdy pęknie tętniak przedniej tętnicy mózgowej, który dostarcza krew do płatów czołowych mózgu.

Krwotok podpajęczynówkowy: przyczyny, objawy, sposób leczenia, rokowanie

Krwotok podpajęczynówkowy (SAH) jest najcięższą patologią, polegającą na spontanicznym lub na tle urazu przelewającego krew do przestrzeni podpajęczynówkowej (podpajęczynówkowej) mózgu. Częstość występowania choroby wynosi około 5-7%, wśród pacjentów dominują osoby w dojrzałym wieku, kobiety cierpią na tę patologię niemal dwukrotnie częściej niż mężczyźni, maksymalna częstość występowania wynosi od 45 do 60 lat.

Zazwyczaj przyczyna SAH staje się naruszeniem integralności tętniaka lub malformacji naczyniowej, wówczas jest uważana za jeden z rodzajów udaru (ostre zaburzenia krążenia w mózgu). Około 20% takich krwotoków rozwija się z urazowym uszkodzeniem mózgu.

Gwałtownie rosnące uszkodzenia mózgu spowodowane zaburzeniami naczyniowymi i zmianami niedokrwiennymi powodują, że obrzęk powoduje wysoką śmiertelność: 15% pacjentów umiera przed przyjęciem do szpitala, co czwarty pacjent od momentu krwawienia umiera, 40% umiera i w ciągu pierwszych sześciu miesięcy - 60%.

Pourazowy krwotok podpajęczynówkowy jest związany z urazowym uszkodzeniem mózgu, gdy uderzenie w głowę prowadzi do pęknięcia naczyń krwionośnych i krwawienia. Przebieg tego typu SAH może być zaostrzony przez obecność uszkodzeń innych narządów (urazu wielonarządowego), ale w ciężkim kontuzjowaniu mózgu zanika w tle, ustępując miejsca poważniejszym zmianom w tkance mózgowej.

Lekarze zwykle radzą sobie ze spontanicznym krwotokiem podpajęczynówkowym, który pojawia się nagle w patologii naczyń mózgowych. Stan ten rozwija się ostro i często bez wyraźnego powodu, ale wymaga natychmiastowej opieki medycznej i hospitalizacji w szpitalu neurochirurgicznym.

Przyczyny krwotoku podpajęczynówkowego

Od najczęstszej spontanicznej SAH, to do nich się skoncentrujemy. Przyczyny spontanicznego wypływu krwi w przestrzeni podpajęczynówkowej, związane przede wszystkim z naczyniową patologią mózgu:

• Tętniak tętniczy;
• Malformacje naczyniowe;
• Procesy zapalne i dystroficzne ścian naczyń (zapalenie naczyń, amyloidoza);
• Niektóre zespoły dziedziczne z zaburzeniami różnicowania tkanki łącznej;
• Nowotwory i infekcje mózgu lub rdzenia kręgowego;
• Nieodpowiednie stosowanie antykoagulantów.

pęknięcie tętniaka mózgu

Spośród wszystkich przyczyn nieurazowej SAH tętniak naczyń mózgowych prowadzi, zwykle umiejscowiony w okolicy tętnic szyjnych, przednich mózgu, tętnic łącznych, czyli raczej dużych naczyń zaopatrujących duże obszary mózgu. Tętniak jest zwykle zakrzepowy, to znaczy w postaci jamy naczyniowej, która ma szyję, ciało i dno. Wielkość tętniaka może sięgać dwóch centymetrów, a konsekwencje zerwania olbrzymiej jamy naczyniowej są często śmiertelne. SAC można nazwać także podstawowym, ponieważ często rozwija się w obszarze cystern podstawowych (między nogami mózgu, w obszarze chomika optycznego i płata czołowego).

Nieco rzadziej malformacja naczyniowa staje się przyczyną krwotoku w przestrzeni podpajęczynówkowej, która z reguły jest wrodzona. Zazwyczaj malformacje powodują krwotok śródmózgowy miąższu, ale w około 5% przypadków, gdy pękają, krew dostaje się do przestrzeni podpajęczynówkowej.

Warto zwrócić uwagę na czynniki ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo nieurazowego krwotoku podpajęczynówkowego w przypadku tętniaka, wad rozwojowych lub innej patologii naczyniowej. Należą do nich palenie i alkoholizm, wysokie ciśnienie krwi, niekontrolowane i długotrwałe stosowanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych, stan ciąży, zaburzenia metabolizmu lipidów. Należy zachować ostrożność i sportowcy doświadczają nadmiernego wysiłku fizycznego, który może również powodować SAH.

SAC może również występować u noworodków, a przyczyną są ciężkie niedotlenienie i uraz porodowy. Symptomatologia jest zredukowana do silnego podniecenia i płaczu dziecka, drgawek, zaburzeń snu. W niektórych przypadkach tylko drgawki mówią o wylewach krwi, w przerwach między którymi dziecko wygląda całkiem zdrowo. Konsekwencją choroby może być upośledzenie rozwoju dziecka, jak również wodogłowie, spowodowane blokadą krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego.

Manifestacje krwotoku podpajęczynówkowego

Objawy SAH pojawiają się nagle, często w pełnym zdrowiu, i zostają zredukowane do:

1. Silny ból głowy;
2. Napady;
3. Nudności i wymioty;
4. Wyraźne pobudzenie psychoruchowe;
5. Zespół objawów ocznych (niewyraźne widzenie, strach przed światłem, ból w okolicy oczu).

W ciągu kilku dni stan pacjenta może się stopniowo pogarszać z powodu zwiększenia objętości krwi, ponownego krwotoku, zwiększonego obrzęku mózgu i skurczu naczyń. W tym samym okresie pojawia się gorączka spowodowana uszkodzeniem mózgu.

Zwykle objawy mózgowe związane ze wzrostem ciśnienia wewnątrzczaszkowego - nudności i wymioty, bóle głowy i napady padaczkowe pojawiają się na wczesnym etapie. Znane są tak zwane znaki oponowe - sztywna szyja, lęk przed światłem, charakterystyczna pozycja pacjenta z nogami i głową odrzuconą do tyłu. Zjawisko miejscowego uszkodzenia mózgu rozwija się nieco później, ale mogą one występować tylko u jednej czwartej pacjentów. Wśród objawów ogniskowych, niedowładu i porażenia, zaburzeń funkcji mowy, aktu połykania, objawów zajęcia nerwów czaszkowych są możliwe.

Krwotok w przestrzeni podpajęczynówkowej jest niebezpieczny z powodu powikłań, które rozwijają się praktycznie u każdego pacjenta. Wśród nich najcięższe są skurcze naczyń krwionośnych i niedokrwienie tkanki nerwowej, obrzęk mózgu i nawrót choroby.

Ryzyko nawrotu SAH jest najwyższe w ostrym stadium, ale utrzymuje się przez cały okres życia pacjenta. Przebieg krwawienia jest zwykle cięższy i towarzyszy mu nieuchronna niepełnosprawność, aw niektórych przypadkach jest obarczona śmiercią.

Skurcz naczyń i wtórne niedokrwienie mózgu występują u wszystkich pacjentów z SAH, ale objawy tego niebezpiecznego powikłania mogą nie być wyrażone, szczególnie podczas intensywnej terapii. Maksymalne niedokrwienie obserwuje się pod koniec drugiego tygodnia po krwotoku i objawia się udarem niedokrwiennym: zaburzenie świadomości aż do śpiączki, ogniskowe objawy neurologiczne, oznaki zaangażowania pnia mózgu z zaburzeniami oddychania, praca serca, itp. Ostre i znaczne pogorszenie stanu jest często związane z tym powikłaniem pacjent w ostrym okresie SAH. Dzięki odpowiedniemu zapobieganiu i wczesnemu leczeniu, skurcz naczyń i niedokrwienie są usuwane w ciągu miesiąca, ale zaburzenia aktywności poszczególnych struktur mózgu mogą trwać przez całe życie.

Niebezpiecznym powikłaniem SAH może być rozprzestrzenianie się krwi do układu komorowego, obrzęk mózgu i przemieszczenie jego struktur, a także rozmaite zaburzenia narządów wewnętrznych - obrzęk płuc, niewydolność serca, arytmie, zaburzenia narządów miednicy, ostre wrzody przewodu pokarmowego itp.

Leczenie

Krwotok podpajęczynówkowy to bardzo groźna patologia wymagająca intensywnej opieki i starannego monitorowania pacjenta. Główne cele leczenia to normalizacja lub przynajmniej stabilizacja stanu pacjenta, wczesna interwencja chirurgiczna i eliminacja objawów SAH.

Główne środki terapeutyczne mają na celu:

• Normalizacja układu oddechowego i sercowo-naczyniowego, utrzymywanie stanu elektrolitów i głównych parametrów biochemicznych krwi na akceptowalnym poziomie;
• Zwalczanie obrzęku mózgu i wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego;
• Zapobieganie i leczenie skurczu naczyń i niedokrwienia tkanki nerwowej;
• Usunięcie negatywnych objawów i leczenie zaburzeń neurologicznych.

Do tej pory nie opracowano skutecznego podejścia konserwatywnego do usuwania zakrzepów krwi z jamy czaszkowej i wyeliminowania tętniakowatej ekspansji naczynia, więc operacja jest nieunikniona.

Pacjenci z podejrzeniem krwotoku podpajęczynówkowego powinni być natychmiast hospitalizowani, z możliwością kontynuacji lub ponownego krwawienia z naczyń wrodzonych. Podkreśla się ścisłe leżenie w łóżku, najlepiej karmienie sondą, które jest koniecznie przeprowadzane w stanie śpiączki, naruszenie połykania, ciężkie wymioty i zmiany niedokrwienne w jelicie.

Tak zwana terapia podstawowa, której większość pacjentów potrzebuje, obejmuje:

1. Sztuczna wentylacja płuc;
2. Podawanie leków przeciwnadciśnieniowych (labetalol, nifedypina) i kontrola ciśnienia krwi;
3. Kontrolowanie stężenia glukozy we krwi poprzez podawanie insuliny lub glukozy odpowiednio na hiperglikemię lub hipoglikemię;
4. Eliminacja gorączki powyżej 37,5 stopni za pomocą paracetamolu, fizyczne metody chłodzenia, wprowadzenie magnezji;
5. Obrzęk przeciw-mózgowy: drenaż komór mózgowych, stosowanie diuretyków osmotycznych, środków uspokajających, zwiotczających mięśnie, wentylacja mechaniczna w trybie hiperwentylacji (nie dłużej niż 6 godzin);
6. Leczenie objawowe, w tym leki przeciwdrgawkowe (seduxen, tiopental, wprowadzenie w znieczuleniu w ciężkich przypadkach), walka z nudnościami i wymiotami (cerulacal, witamina B6), leczenie uspokajające z wyraźnym pobudzeniem psychomotorycznym (sibazon, fentanyl, droperidol), odpowiednie znieczulenie.

Główną opcją dla specyficznego leczenia krwotoku podpajęczynówkowego jest operacja, której celem jest usunięcie krwi, która dostała się do przestrzeni podpajęczynówkowej i wyłączenie tętniaka z krwioobiegu, aby zapobiec nawrotom krwotoków. Operacja jest najskuteczniejsza nie później niż 72 godziny po pęknięciu tętniaka, ponieważ później pojawia się skurcz naczyń mózgowych i wzrasta niedokrwienie, pogarszając stan pacjenta i głębokość uszkodzenia struktur nerwowych. Jednak biorąc pod uwagę nasilenie patologii, mogą pojawić się poważne trudności i przeciwwskazania do leczenia chirurgicznego związanego ze stanem pacjenta.

Przeciwwskazania do zabiegu to:

• Śpiączka i inne rodzaje depresji świadomości;
• Ciężkie niedokrwienie w tkance mózgowej;
• Obecność ogniskowych objawów neurologicznych;
• Postępujące pogorszenie stanu pacjenta.

Wobec powyższych warunków operację odkłada się do momentu stabilizacji ośrodkowego układu nerwowego i innych ważnych narządów. Jeśli stan pacjenta jest stabilny, leczenie chirurgiczne przeprowadza się jak najszybciej od momentu krwotoku.

Opcje operacji z pękniętym tętniakiem z dopływem krwi do przestrzeni podpajęczynówkowej to:

1. Nakładanie klipsa (obcinania) na naczynia zaopatrujące tętniaka w celu wyłączenia go z krążenia krwi przy otwartym dostępie (kraniotomia).
2. Interwencje wewnątrznaczyniowe, stentowanie.
3. Manewrowanie i ewakuacja krwi z układu komorowego mózgu podczas jego penetracji do komór serca.

Operacje wewnątrznaczyniowe mogą być przeprowadzane wyłącznie w wyspecjalizowanych szpitalach, w których istnieje odpowiedni sprzęt. Podczas przeprowadzania takich interwencji do tętnicy udowej wprowadza się cewnik, przez który dostarczane są specjalne spirale lub balon nadmuchowy do miejsca tętniaka, co eliminuje przepływ krwi w tętniaku, ale nie jest usuwany.

Wciąż nie wiadomo, czy zabiegi wewnątrznaczyniowe mają przewagę nad zabiegami otwartymi, dlatego wskazania do nich nie są dokładnie określone, ale są one preferowane w ciężkim lub niestabilnym stanie pacjenta, gdy trepanacja jest ryzykowna. Ponadto, przy lokalizacji tętniaka w głębokich częściach mózgu, do których dostęp skalpelem chirurga jest utrudniony, z ryzykiem uszkodzenia otaczającej tkanki nerwowej, mnogich malformacji naczyniowych, tętniaków bez dobrze zdefiniowanej szyi, preferowane są operacje wewnątrznaczyniowe. Wadą tej metody jest możliwość nawrotu krwotoku, który pozostaje na dość wysokim poziomie przez okres do 4 tygodni po leczeniu, więc pacjenci w tym okresie powinni być pod stałą, uważną obserwacją.

Bardzo poważnym powikłaniem krwotoku podpajęczynówkowego jest skurcz naczyniowy i zmiany niedokrwienne w układzie nerwowym po wyładowaniu krwi. Aby je zwalczać potrzebne są:

• Powołanie nimodypiny, która ma działanie ochronne na tkankę nerwową i poprawia krążenie krwi w łożysku naczyniowym mózgu bez "kradzieży" innych zbiorników tętniczych;
• Tak zwana 3H-terapia, w tym wprowadzenie roztworów albuminy, reopoliglukiny, świeżo mrożonego osocza, utrzymanie ciśnienia skurczowego nie mniejszego niż 120 mm Hg. ul. przed operacją i w granicach 180-200 mm Hg. ul. po nim (prednizon, norepinefryna, infuzja płynów);
• Angioplastyka i stentowanie w celu przywrócenia przepływu krwi przez naczynia mózgu.

Konsekwencje krwotoku podpajęczynówkowego są zawsze bardzo poważne i związane są przede wszystkim z lokalizacją procesu patologicznego w jamie czaszki, uszkodzeniem obszarów mózgu. Śmiertelność w pierwszym miesiącu od wystąpienia choroby sięga 40%, a u pacjentów w stanie śpiączki - 80%. Wielu pacjentów nawet po szybkim leczeniu chirurgicznym utrzymuje deficyt neurologiczny. Ponadto konieczne jest wzięcie pod uwagę prawdopodobieństwo nawrotów, śmiertelności i ciężkiej niepełnosprawności, po których jest nieuniknione nawet przy względnie korzystnym przebiegu krwotoku pierwotnego.